You won't turn me away
Help me out of the life I lead
Remember the promise you made (Cock Robin)
Eventjes dacht ik dat het vorige berichtje een mooi einde kon vormen aan mijn blog. Een mooie slotgeneriek… Maar een babbelgat als ik krijg je zomaar niet stil natuurlijk. Ik vrees dat jullie me zullen moeten aanhoren tot het bittere einde… En daarbij, ik was jullie op zijn minst deze foto nog verschuldigd, alvorens een van de twee graancirkels volledig verdwijnt tussen omringende gewassen.
Ik heb mijn blog nog geen enkele keer herlezen. Wat voorbij is, is voorbij. Ik weet zeker dat ik nu in herhaling val, maar desondanks wil ik toch nog even benadrukken dat jullie vele reacties, mails, smsjes een hele grote troost voor mij zijn. Zoals eerder gezegd heb ik de privé-mails bewaard in een ondertussen lijvig Word-document, en ik weet zeker dat ook Chris en de kindjes er later veel zullen aan hebben. En als ik die mails niet heb beantwoord is dat omdat ze me diep raakten en ik op mijn beurt niet meteen wist hoe erop te reageren, behalve dan met zoute druppels op het toetsenbord. Want hoe zeer jullie verkondigen dat ik mooi kan schrijven, jullie kunnen er verdorie ook wat van !
Ik zie in de ogen van vrienden die me opzoeken dat ze me nog iets willen vertellen, maar het lukt niet. We hebben het enkel over koetjes en kalfjes. Terwijl ik wel de ontgoocheling en de ontreddering kan lezen in hun ogen. Ik weet dat jullie met zijn allen alles zouden doen om me te redden, alles. En ik weet welke fantastische vrienden ik in dit leven heb. En ik koester dat. Het is uitzonderlijk denk ik. Maar blijf denken aan de leuke momenten die we hadden. Niet stilstaan bij wat jammer is in het leven. Er zijn zo veel onrechtvaardige dingen op deze wereld, daar kan je gewoon niet blijven bij stilstaan. Live your life, and enjoy !
21 opmerkingen:
Dag Soraya,
Oef wat ben ik blij om een reactie te kunnen ontvangen deze morgen, met vol ongeduld gisterenavond zitten bloggen tot 's nachts, deze morgen nog niets, ik thuis "het is niet goed, oei oei". En nu zonet een ontroerende reactie. Zie me hier zitten, wenen gelijk een klein kind, van ontreddering, van machteloosheid in het mens-zijn. Zo nietig. Je hebt ons allen zo tot inkeer in het leven gebracht, ik weet niet waarom. Het doet deugd te weten dat die kleine blogwoordjes je een steun konden betekenen vorige week en dat je je er toch een beetje aan kon optrekken. Achter PC hier zie je niet wie hier iets neerpent, toch dat enorm gemis naar jou als persoon, naar je unieke lach, maakt me zo kwetsbaar. God, wat ben ik je dankbaar dat ik je kennen mag. Elke morgen kijken we thuis naar je trouwfoto op onze livingkast, Chris & jij met die sierlijke hoed, de kindjes zo fier met mama & papa. Vereeuwigd. Een momentopname, een foto, jij zoals je bent. Het ga je goed vandaag nog, meisje.
Hey Soraya,
Wat sterk van je dat je ook nu nog steeds aan de goeie dingen van het leven wil en kan denken. Ook ik denk vaak aan de leuke momenten die we samen beleefden. Liever de pret herbeleven, dan denken aan de moeilijke momenten die jullie nog te wachten staan.
Als ik een keuze moet maken in mijn dagelijks leven denk ik heel vaak aan jou. Niet twijfelen ... gewoon doen! Leef vandaag! Lach en geniet!
Zo zie je maar hoe jou uitstraling aanstekelijk werkt bij anderen.
We blijven jou positieve energie sturen!
Dikke knuffel.
Catherine
gij zijt gewoon onvoorstelbaar; zelfs nu weet ge nog mensen op te beuren...niet te geloven...
Als er ooit
een ster aan de hemel
fonkelt in de duisternis,
dan weet ik
dat jij het bent
die ik ontzettend mis.
Je zal over ons waken
en fonkelend je energie
naar beneden laten dalen.
Je zal naar ons knipogen
en zo onze tranen laten drogen.
Je zal ons met jouw gefonkel
heel veel moed komen geven
om verder te gaan met ons leven.
Dank je wel,
voor alle mooie momenten
en ik hoop
dat je ons nog vele malen
met je verhalen mag onthalen.
lieve groeten
Martine
On s'est quitté sans se dire adieu
Et embrassé juste avec les yeux
Sans se promettre, sans faire de voeux
A demi-mots
Entre les lignes
(Baloji)
Dag Soraya,
Ik ben de mama van Melanie die samen met Imani vorig jaar een paar mooie wedstrijden turnden.
Ik lees al een paar maanden je blog en heb dus ook alle ups en downs kunnen meelezen - nogmaals gezegd, je bent een ongelooflijk schrijfster !
Ik had al langer eens willen reageren maar wist nooit goed wat-hoe te schrijven en nu is het eigenlijk nog moeilijker.
Ik kan het nog altijd niet geloven waarom een warme sterke vrouw, een supermama zoiets aangedaan wordt. Ik kan het nog altijd niet vatten. Een kindje mag haar mama niet verliezen als ze nog zo klein zijn.Die moeten nog gekoesterd en vertroeteld worden, die hebben hun mama nog nodig.
Zo zou het ook niet mogen dat een mama haar kind verliest. Dit weekend hoorde ik ook dat een dochter - 17 jaar - van een jeugdvriendin van mij, sinds vorig jaar geveld door leukemie niet meer zal genezen. De ruggemergtransplantatie die ze begin december vorig jaar gekregen heeft bleek eerst goed gelukt te zijn, maar nu worden de cellen afgestoten en kan er helemaal niks meer gedaan worden om dat meisje te helpen.
Ik wil niet nog meer trieste verhalen bovenhalen, maar het is enkel om duidelijk te maken dat het toch allemaal zo oneerlijk is, dat ik gewoon niet kan geloven dat zoiets mag gebeuren.
Ik wou je ook laten weten dat de kindjes altijd welkom zijn. Melanie mist Imani wel in de tumbling, ze hadden echt wel veel aan elkaar die 2.
Heel veel liefs en sterkte, en als de zon schijnt, dan ben jij het die lacht naar iedereen met je warme glimlach....
Annemie
Ode aan Jacques Brel. Prachtig.
Ne me quitte pas, il faut oublier
tout peut s'oublier, qui s'enfuit déjà.
Oublier le temps des malentendus et le temps perdu
A savoir comment oublier ces heures
Qui tuaient parfois
A coups de pourquoi, le coeur du bonheur
Ne me quitte pas
Moi je t'offrirai des perles de pluie
Venues de pays où il ne pleut pas.
Je creuserai la terre jusqu'après ma mort.
Pour couvrir ton corps d'or et de lumière.
Je ferai un domaine où l'amour sera roi.
Où l'amour sera loi.
Où tu seras reine.
Ne me quitte pas.
Je t'inventerai des mots insensés que tu comprendras.
Je te parlerai de ces amants-là.
qui ont vu dieu deux fois leurs coeurs s'embraser.
Je te raconterai l'histoire de ce roi mort.
De n'avoir pas pu te rencontrer.
Ne me quitte pas.
On a vu souvent rejaillir le feu de l'ancien volcan.
Qu'on croyait trop vieux.
Il est paraît-il
des terres brûlées.
Donnant plus de blé qu'un meilleur avril.
Et quand vient le soir pour qu'un ciel flamboie.
Le rouge et le noir ne s'épousent-ils pas.
Ne me quitte pas.
Je ne vais plus pleurer.
Je ne vais plus parler.
Je me cacherai là à te regarder.
Danser et sourire.
Et à t'écouter.
Chanter et puis rire.
Laisse-moi devenir l'ombre de ton ombre.
L'ombre de ta main.
L'ombre de ton chien.
Ne me quitte pas...
Ilse
La poésie c'est le sel de la vie!
Deze test las ik op een prachtig werkje van een hedendaagse kunstenaar vorige maand in Bolivie.
Hoe komt het toch dat ik toen meteen aan jou moest denken? en het vlug neerpende op het toegangsticket.
Liedjesteksten en gedichten verwoorden soms zoveel gemakkelijker onze gevoelens, die van ons en ook die van jou.
Blijf vooral schrijven aub, ook wij kunnen je nog lang niet missen!
Lieve Soraya
Ik wil je duizenden dingen zeggen, ik zoek al dagen naar woorden maar ik vind ze niet. Maar ik hoop dat je zonder woorden weet en voelt wat ik je wil zeggen. Weet dat je niet uit mijn gedachten verdwijnt!
Als jij 'n boom bent dan wil ik een wortel zijn
Om je te voeden
Om je te steunen
Om je vast te houden voor eeuwig
Als jij 'n blaadje bent dan wil ik jouw stengel zijn
om je te beschermen
om je tegen te houden
om eeuwig bij je te zijn
Als jij 'n bloem bent dan wil ik de zon zijn
om je alles te geven wat je nodig hebt
om je hart te verwarmen
om je licht te geven in donkere tijden
Als jij,
dan wil ik.......
Ik wou dat ik mijn woorden in daden kon omzetten. Kon dit maar....
Weet dat ik aan je denk, je enorm bewonder, naar je opkijk en dat ik je heel stevig vast probeer te houden aan ons stukje hout, om samen verder te drijven zolang je kunt!
Ik zal je nooit los kunnen laten, al weet ik dat dit moment er komt. Maar weet dat ik -ook dan- je stevig vast zal blijven houden, in gedachten, in mijn hart!
Liefs en dikke knuffel
Ik denk heel veel aan je!
Thé Lau bezingt het rauw en machtig :
De geur van heel de bloemenzee vergeet je
de woorden die de priester spreekt
hoe beurs je bent en hoe gedwee
de zon die door de wolken breekt
maar de vriendschap
vergeet je niet
de tranenvloed die je verdooft vergeet je
het doffe barre ongeloof
het verdriet dat je voelt en ziet
de aard van god die geeft en rooft
de dunnen zon vergeet je
maar de vriendschap
vergeet je niet
In stilte zeg ik vaarwel
in stilte buig ik mijn hoofd
het ga je goed, het ga je goed
Flavietje
Beste soraya,ik lees uw blog nu al een tijdje en ik moet u bewonderen voor het gene dat je schrijft.Dat kunnen niet zoveel mensen.Het is niet eerlijk dat sommige mensen die het niet verdienen zo vroeg moeten afscheid nemen van allen die hem nauw aan het hart liggen.Moest ik kunnen toveren dan weet jij allicht wat ik voor jou zou toveren maar helaas en tot grote spijt kan ik dit niet.Het is moeilijk voor alles neer te schrijven wat ik denk over dit alles.Tot slot zou ik u nog veel mooie momenten toewensen met je gezin en vrienden.Ik denk heel veel aan jou.
Dag Soraya,
Carpe diem( ik hoor het je nog zeggen: zo heb ik mijn veulen genoemd). Ik was toevallig wat aan het surfen op het net en ik vond dit :
Pluk de dag
Pluk hem als een bloem,als een roos...
en bewonder hem iedere dag
Maar vergeet vooral niet
om de geur in te ademen
van de dag die je hebt geplukt.
Veel sterkte en en weet dat ik aan je denk.Probeer nog te genieten.
Veel liefs,Dominique
Lieve Soraya,
Mijn zoontjes hebben net dankzij jouw verhaal een hele dikke knuffel gekregen.
Ze zijn gestraft omdat ze alweer ruzie maakten, maar nu ben ik ze nog even gaan zeggen hoe graag mama hen wel ziet.
Ik was enorm geraakt door je verhaal van je jongste die 6 jaar geworden is. Denk NOOIT dat je kindjes zich hun lieve mama niet meer zouden herinneren, want zo'n fantastische madam als jij bent gewoon onvergetelijk.
Respect, met de grote R!
De collega's van de bank vertelden me gisteren over je slechte uitslag.En Catherine, die spoorde me aan om nog eens naar jouw blog te surfen (was inmiddels al een hele tijd geleden). Eerst durfde ik niet, ben een zeer gevoelig kiekske, maar amaai ik ben blij om het verhaal van zo'n moedige dame te lezen.
En even, heel even denk ik hoe relatief alles is en hoe vaak ik me onnodig zorgen maak, negatief ben, en niet voldoende geniet van al het moois in dit leven.
Woede voel ik ook hoor, een enorme woede omwille van de oneerlijkheid waarmee jouw gezinnetje geconfronteerd wordt. Jouw verhaal doet me echt beseffen hoe broos ons geluk op deze aarde is.
Jouw blog is gewoon een enorme troost voor alle mensen die het geluk hebben jou te kennen, een kans om je alles te zeggen wat we nog kwijt willen, een kans om een beetje van jouw optimisme te "erven".
Vele groetjes en tot schrijfs,
Inge
Hallo Soraya,
Het is de eerste keer dat ik je schrijf, en wil je alleen zeggen, dat ik je een Grote Madam vind.
Ik heb je kunnen ontmoeten via Hilde (mijn nichtje) en ben daar erg blij om. Zo veel positivisme en kracht, daar kunnen er velen een puntje aan zuigen.
lieve groeten
Katrien
CARPE DIEM!!
LIEVE GROETJES UIT DE KEMPEN8
Hoi Soraya
Ik hoor van Hilde dat je aan het pakken bent ,ik wens je een heeeeel mooie vakantie met veel zonneschijn en veel tijd om te genieten van elkaar.Tot over 3 weken!!!!! Dada.
Jammer...juist Chris gemist vanmiddag.Ik had zo graag eens gebabbeld.
Gehoord dat jullie zaterdag vertrekken. Rest ons dus enkel jullie een prettige vakantie te wensen, geniet maar van een andere cultuur...van een ander land met warme mensen...van duizend kleine dingen maar vooral van elkaar.
Ingrid en Paul
Een deugd doende reis voor jullie samen.
Ik laat zaterdag een speciale kaars branden .
lieve soraya,
we wensen jou en je ventje een ontspannen vakantie. Geniet van het zonnetje en de warmte, want daar snak je naar hé...
Liefs,
Jan en Dominique
Beste,
eindelijk gevonden hoe te reageren op je blog.
Heb alles gelezen en het heeft me diep geraakt...Dikke proficiat met je ingesteldheid je moed, doorzetingsvermogen en...hoop !!!
Je bent een "GROOT" iemand,die met je blog ,andere mensen een hart onder de riem steekt.Dank je wel..
Ik wens je een prettige vakantie toe ,samen met je ventje.Geniet er maar van.
grtn Rob
Een reactie posten