Feels like a big balloon (Mika)
Wat een weertje was het toch hé de voorbije dagen ?! Eentje om de hele namiddag in de schaduw van onze treurlinde te zitten met mijn rolstoel. Genietend van het zachte briesje. Genietend van de kindjes plonsend in het zwembad om zich daarna met flik-flaks en salto’s weer in het zweet te werken op de trampoline. Ook Chris waagde zich geregeld in het nog frisse water, maar de trampoline is niet meteen zijn ding… (daar moet je echt lenig voor zijn) Als ik nu niet ziek was zouden we er gegarandeerd twee lange weekends op uitgetrokken zijn met de camper. Maar dit had ook zijn charmes. En vrienden hebben er deugd van gehad van de camper, dus dat is ook al iets. Voor de zon moest ik toch al een beetje vluchten. Heb sinds vorige week een dikke arm, een dikke nek (dat is misschien al langer dan vorige week? – ik zal het maar zelf zeggen) en nen dikken kop. Die arm, tja dat is door de lymfeklieren die weg zijn, de kinesist maakt er zijn werk van. Maar mijn hals en hoofd, dat is andere koek. De aderen op mijn bovenlichaam beginnen zwart uit te slaan en stuwen zoveel mogelijk bloed naar boven. Het is alsof mijn aders en het slijm me verstikken. Ik wil soms aan mijn keel trekken zoals je met een te kleine t-shirt zou doen. ’s Ochtends zie ik eruit alsof ik net van de tandarts kom en mijn linkerkaak nog verdoofd is. Daarbij heb ik het gevoel dat mijn ogen ’s nachts afzonderlijk op stap zijn geweest en heb ik alle moeite om ze in dezelfde richting te laten kijken. Maar ik neem nu ook cortisone en het helpt wel een beetje. Het helpt me om wakker te worden en om wat eetlust te hebben. En de ene dag lukt al beter dan de andere. Dat zal altijd zo blijven. Ik heb me echt neergelegd bij het feit dat ik geen enkele inspanning mag doen. 5 stappen is te veel. Er komt elke dag een verpleegster om me te wassen en te kleden, want dat is te vermoeiend. Eens je je daarin kan stellen, is het best fijn om zo verwend te worden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 opmerkingen:
al een chance dat je het zelf gezegd hebt van die dikke nek éé,........
En ja hoor, genoten hebben we van jullie camper, soms dacht ik, verdomme, eigenlijk moesten de van zelekes hier aan het zwembad liggen!!!
Maar , niet getreurd, zoals je zei, als het nog enigzins kan en het weer valt wat mee gaan we met ons achten een weekendje weg !!! Hetgeen we eigenlijk in de komende Kerstvakantie zouden doen in Spanje. Nu zal het iets dichter bij huis zijn,...
Ik vond je er vanochtend behoorlijk uitzien, het zal je gevoel vanbinnen zijn , dat je opgezwollen bent.Maar zaterdag daarentegen leek je effectief op een chineesje, dikke oogjes, dikke kaakjes,...
We blijven duimen dat de pijn draaglijk blijft en de daarbij horende ongemakken!!!!!
Dikke zoen!
Goed te horen dat je van het goede weer een beetje hebt kunnen meegenieten,je kapoentjes in actie op de trampoline dat is zeker heel mooi ,maar vermoeiend denk ik,altijd op en neer, op en neer ,de bewegingen volgen.
Verder laat je jezelf best goed verzorgen en verwennen,door die verpleegster,daar zijn ze voor nietwaar!
Dag Soraya,denk aan je;
Hoi soraya,hier ben ik dan weer.Zoals elke dag even naar je blog gekeken.Blij voor jou en je gezinnetje dat je wat aangename momenten door gebracht heb tussen pijn en ongemakken.Maar wat is er mooier om naar te kijken dan je kindjes die zich amuseren.Zelfs al kunnen we er niet aan meedoen.Ik wens je nog veel leuke momenten toe met je gezinnetje.Tot later dan eens dikke knuffel.
Hoi Soraya
Hier ben ik nog ééns,wat lees ik daar over vorige week van de stemloze namidagen en wij zijn zowaar op bezoek geweest , maar ik begrijp het wel hoor als je met pijn zit heb je er niet veel aan hé,en ik maak maar een grapje hoor
De cortisonne brengt gelukkig wat verlichting , hopelijk blijft het zo voor een lange tijd
Dikke knuffel
Tante Simonne
Gelukkig kan je door de cortisone genieten van je kindjes. Met bewondering lees ik elke keer opnieuw hoe je met de moeilijke momenten omgaat. Ik hoop dat de pijn draaglijk blijft.
Dikke knuffel
Elly S
Hey Soraya
Ben nog eens aan het lezen hoe jij met al je problemen omgaat en het helpt me altijd om mijn zorgen kompleet in het niets te laten verdwijnen,en ik ben er zeker van dat dat niet alleen bij mij het geval is.Zo zie je maar dat je ongewild andere mensen helpt.Hou vol meid en blijven schrijven hé.
Dikke knuffel van ons en groetjes aan de kindjes.
ik kan alleen maar bewondering voor je hebben echt!
Ik denk veel aan je ook al ken ik je enkel via deze blog
door jou ziet een mens wat echt belangrijk is,waar het in het leven echt om gaat!
Dat er nog veel mooie dagen mogen komen,want dat verdient niemand meer dan jij
En met zoveel moed,dan haal je 1 september,dat moet gewoon!
Als ik dit allemaal lees, dan schaam ik me als ik me zorgen maak of zaag over kleine pietluttigheden thuis, een kous die ergens rondslingert, een tas melk die omvervalt, het brood die te droog is,... Sorry, jij alleen weet en heb redenen om te "zagen", en jij doet dit dan nog niet. "Bewondering", dit woord mag je voor eeuwig graveren.
Hallo Soraya,
Ik voel me een beetje sprakeloos. Jij en iemand anders die ik al een tijdje sinds haar ziekte ken, voelen zich niet zo goed de laatste tijd. Ik wou alleen laten weten dat we aan jullie denken.
Siska van LRV Westkapelle
Het leven is een herinnering
aan een reis
waarover je praat met vrienden,
album in de schoot
tastend naar schildersverf en woord.
Sterven is een portret aan de wanden
van een vergeeld bed
waar een lastige bedelaar
schuldeloos glimlacht als
de nieuwe lente komt.
Dood is een droeve leegte met
onbespreekbare dromen
over een ondergaande zon
die de dag doet wachten in precies
dezelfde wereld.
Het leven is een plakboek
met een hart
dat huiverend klopt
in een ander verhaal.
Ik weet niet waarom
chris
Carpe diem, carpe diem, ...
Elke dag genieten van kleine dingen... Jij kan het!
Uit alle situaties het beste halen... Jij doet het!
Je niet schuldig voelen als je eens even 'niets' aan het doen bent... Ik kon het niet... Jij hebt het me geleerd!
Soraya, bedankt voor wie je bent en waar je voor staat!
Dikke knuffel
Inge
Een reactie posten