’t Is moeilijk nu om positief te blijven. Als ik moe ben zakt mijn humeur altijd tot onder nul. Onze Testerom heeft niet veel aan het licht gebracht. Kinesist, palliatieve dienst, verpleegster en boezemvriendinnen hebben hier vrachtwagens ergonomische kussens en hulpmiddelen aangebracht met als resultaat dat ik 3u vastgepind zit in bed om rechtop te slapen. Als dan alles begint pijn te doen strompel ik eruit en ga op de rolstoel aan de eetplaatstafel zitten. Heb totaal geen macht meer, moet elk woord opnieuw uittikken wegens controle over vingers kwijt. Ook mijn voeten zien er nu uit als olifantenpoten Ademhalen wordt met de dag zwaarder. Zelf met de rolstoel naar het toilet ook… Zoals nu net, ik zie dat Louis iets te veel interesse heeft voor 2 roddelende pépés aan de overkant van straat, rijd met rolstoel naar raam, moet eventjes rechtkomen, raam openen en roepen Louis, kom. Daarna volgt een recup periode van 5 minuten waarbij ik heel erg moet opletten om niet te gaan hyperventileren. En de oncoloog vindt het wel allemaal goed. De huisarts komt af en toe langs omdat hij door palliatieve zorg wordt opgekoterd. Verder denk ik niet dat ze nog wakker van me liggen. En een mens moet genieten van kind en gezin, ja. Maar de ochtenddrukte maakt me helemaal gek (je weet wel, iedereen doet zijn best maar, als mama zou je nog net zus of zo anders doen, en vooral stel je nauwere grenzen, van wat wel en niet kan… vooral yasirah heeft dat nodig). Ja, ik geef het toe, ik heb al gedacht aan het prikken van een datum in de toekomst, maar ook daar staan beide dokters niet voor te springen, integendeel, ik denk dat ze me daarvoor wat links laten liggen. Ik zou de eerste zijn die zegt : je gaat nu toch niet opgeven, net voor de zomer, komaan… Maar het moet toch een heel klein beetje leuk blijven ook ? En dan bedoel ik niet alleen voor mezelf, ook voor al diegenen rond mij.
Ik heb dit nu geschreven midden in een serieuze “down”, gewoon omdat ik vind dat jullie er recht op hebben. Niet om medelijden op te wekken ! Dus spring aub niet meteen in de wagen voor een bezoekje, we hebben nog tijd genoeg. Individuele korte bezoekjes zijn heel leuk, maar aaneengeregen bezoekjes op eenzelfde dag vermoeien me natuurlijk meer dan goed voor me is. Er komt wel weer een “upje” en dan hoor je mijn andere kant nog eens….
247 opmerkingen:
1 – 200 van 247 Nieuwer› Nieuwste»Hey,
Tja, euh ... wat zullen we zeggen. Euh ...
Wel ...
Je schraapt telkens je energie samen om te "bloggen". Fijn dat je zoveel met ons wil delen. Moedig ook om je dip "publiekelijk" neer te pennen. Ik denk dat iedereen wel voldoende respect heeft voor jou en je gezin dat ze je wat zullen sparen ... hoop ik toch. Met de kine en de verpleegster is je voormiddag al "slaaploos", je nachten ook, dus na de middag zal je wel graag wat "dutten" hé.
Een verdere reactie later want het is 11h10, tijd om eten op tafel te toveren voor Simon die om 11h40 uit de klas gestormd komt ...
Toch nog even blijven doorbijten ??
Sterkte,
Sabine
Doet deugd dat je dit eens zegt. En ben blij ook dat ik dit kan vernemen nu 12u30 ietwat 2 uurtjes nadat je de moed gepakt hebt om te schrijven. Een grote dip blijkbaar, geen kleintje, neen een groot. Meisje toch "een datum vastleggen...", denk niet dat je onaangenaam bent voor je kindjes en voor Chris. Aub dit is meer dan normaal zeker, je snakt naar een actief sociaal bestaan en je kan niet. Je zou toch voor minder balen, de kinderen kunnen naar school, Chris naar het werk en Louis kan bij de buren. En jij, je MOET balen, dit is eens goed om stoom af te laten. Heb geen schuldgevoelens, het zij zo en je hebt er zélf niet voor gekozen, niet.
lieve Soraya,'k kan alleen maar zeggen dat je steeds in mijn (onze) gedachten bent.
Wou dat onze knuffel alles een beetje minder zwaar om dragen kon maken.Marnix en Sonja
"En het moet toch een heel klein beetje leuk blijven ook, niet voor mezelf, maar vooral voor de anderen."
Soraya...
Ik denk dat het hoog tijd wordt dat je wat meer aan jezelf begint te denken en niet zo zeer aan de anderen. Iedereen heeft wel eens een dipje of een 'baaldag'. En jij, veel meer dan de anderen, hebt daar recht op. Klaag maar eens of roep eens of gooi eens iets kapot tegen de muur of doe eens goed 'ambetant'... Bij mij helpt het in ieder geval om mijn kleine frustraties te ventileren.
Wij, de anderen, hebben makkelijk praten: 'Je bent zo sterk, je hebt zoveel moed, Soraya'. Ik kan me voorstellen dat je op de duur niet anders meer durft dan sterk te zijn.
Hopelijk blijf je voldoende positieve dingen vinden om het voor jezelf leuk te houden. De anderen kunnen je daarbij misschien wat helpen. En volgen er nog dipjes... deel ze met ons! Er zullen heel wat 'downs' nodig zijn om het 'up'beeld dat we van jou hebben ongedaan te maken!!!
Dikke knuffel en tot gauw!
Inge
Hallo Soraya,
Naast ons zijn ze al gans de dag bomen aan het uitdoen. Een idyllisch fermetje in het groen moet plaats maken voor een verkaveling.
Toen ik je blog van vandaag las, had ik het gevoel dat de kanker jou veerkrachtige wortels ook één voor één aan het uittrekken is. En dat doet pijn. We hadden je nog zo graag terug gezien op de zomertornooien. Zoals vorig jaar, toen je met zoveel moed nog meedeed. Ik blijf alvast het beeld behouden van die mooie fiere amazone op haar schimmel ( vroeger reed je toch dikwijls met een schimmel)
We denken heel veel aan je!
Lieve groeten,
Siska van LRV Westkapelle
Stuur je veel liefs uit de kempen.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX!!
Lieve Soraya
Ik hoop dat dat upje vlug mag komen, en het is niet omdat ik niet tot bij je kom dat we niet iedere dag aan je denken .Dat je mij niet ziet is omdat ik denk dat het veel te lastig is voor U als het niet zo is stuur je maar een berichtje en dan kom ik zeker eens af.Nu moet je alleen aan je eigen denken wat je wel en niet aankan,dikke knuffel van ons. ons
Geen mens kan verstaan wat er in je omgaat. Het machteloze gevoel tegen het bedreigende in je lichaam. Geniet van de vogel in de vroege ochtend die je hoort door een venster die even open gaat. Geniet van de aanraking van de lippen van je geliefden teder op je wang. Laat het allemaal op je af komen en geniet van die ene seconde dat het even anders is.
Veel sterkte.
Hallo Soraya,Ik versta het heel goed dat sommige momenten zeer zwaar vallen.Je mag gerust even een dip hebben.Gezonde mensen hebben dit zonder reden dus waarom zou jij even het niet zien zitten.Ben content dat je dit ook met al je trouwe lezers dit wil delen.Het moet toch zwaar zijn voor jouw.Zoals ik je kent via de blog was je altijd een levensgenieter en nu dat je die dingen niet meer kan doen valt het natuurlijk heel hard aan.Ik wens je uit de grond van mijn hart nog leuke momenten.Dikke knuffel en tot nog eens.
Veel sterkte... de woorden schieten me te kort als ik zie hoe jij die zware last moet dragen. Mijn diep genegen respect.
Ik denk dat niemand kan bevatten wat je doormaakt.
We hebben te gemakkelijk praten als we zeggen: "probeer te genieten..."
Voor jou is alles een inspanning geworden.
Ik begrijp je als je schrijft: ... een datum prikken...
Het is heel moedig om zelfs deze diepste gedachten met ons te willen delen.
Ik kan je alleen uit het diepste van mijn hart zeggen: Soraya, ik ken je niet persoonlijk, maar ik leef met je mee en denk elke dag aan jou! Je bent een schat van een vrouw.
Ieder kent het in zeven talen
het sluipt
het wringt zich in alle bochten
het verrast
laat het verleden dwalen,
komt altijd ongepast.
Langzaam wordt plots
vreugde wordt verdriet
verzet
gevecht,
ik wil het niet!
Maar toch
heeft het zin,
afscheid,
misschien een nieuw begin?
Chris
Lieve Soraya, als jij te moe bent van al het vechten,dan mag je best een datum prikken hoor.Dan bepaal je zelf wanneer het genoeg is en laat je dat niet bepalen door die rotziekte.Natuurlijk is het een vreselijke beslissing om te moeten nemen,een haast onmenselijke,maar dat is jouw lijden ook.Als jij wilt gaan slapen en nooit meer pijn of angst wil voelen dan is je dat zo gegund.Ach wat valt er verder te zeggen,het is zo oneerlijk,twee jonge kindjes en nog zo jong.We zouden je allemaal willen helpen en staan helemaal machteloos.Maar de herinnering aan een geweldige sterke en moedige vrouw zal altijd bij ons blijven en je zult voortleven in je kindjes.Laat dat idee je troost geven.
Hallo Soraya
Lieve meid wat moet jij afzien,het is niet eerlijk dat jouw dit moet overkomen,Ik word ook dikwijls wakker s'nachts,maar ik heb geen pijn en dan moet ik altijd aan jouw denken
Mollige knuffel
Je Tante Simonne
Beste Soraya,
Toen ik in behandeling was voor borstkanker, zei een collega mij vaak: “er is maar 1 iemand op deze wereld waar je op dit ogenblik aan moet denken en dat ben JIJ”.
Dit is ook wat ik jou wil zeggen Soraya.
XXX
Nina van ING
Slaapwel Sorayaatje ........
Soraya,
thanks for what you were and forever will be.
Peter
Lieve Soraya....
Rust nu maar.......
en slaap zacht
je hebt het verdiend.
In ons hart zal je er altijd zijn
en
blijf je altijd verder leven.....
Martine
bedankt voor alles, rust nu maar uit.
Je zal altijd in onze gedachten zijn
Soraya toch, ik lees vanmorgen je blog en had zo'n schrik voor het nieuws. Het komt zo hard aan, waar ben je nu? Och god, liefste meid, je bent er niet meer... En ik zie je nog voor mij, je laatste woorden waren nog zo moedig, ik hoop dat ik een "upje" krijg.
Ilse
Toen was je er nog..
nu ben je dood
lieve Soraya
Nu kan je rusten,geen pijn meer.Hier is alles voorbij voor jou maar zoals je weet ben ik er van overtuigd dat het waar je nu naar toe gaat voor jou zoveel beter is en dat je van daar uit nog meer in staat zal zijn om Chris en jullie kindjes te helpen.
Ik zal doen wat je mij gevraagd hebt.
Chris,Imani,Yasira,de mama van Soraya en Hakim en alle familie,onze oprechte deelneming.
Marnix en Sonja
Afscheid
We vergeten je nooit .Chris,Ymani,Yasira,heel veel sterkte ,mochten we je met iets kunnen helpen dan doen we dat graag .Arsene en Micheline.
Ja schat,
je strijd is gestreden!! En gestreden heb je!!!!!!!!
Maar gisteren en vandaag, zo geleden, het ging ineens razendsnel!!!!!!
Samen met Chris en Kathleen (flavie) zijn we de kindjes van school gaan halen en naar 'mama' gaan kijken. Ze lag nog op haar kamer in pyama, net te slapen. Elk op hun eigen manier namen ze afscheid.
Je staat voor altijd gegrift in ons hart!!!
En we zullen zoals jij het altijd zei, voortleven met de blijdschap dat we jou gekend hebben!!!!
Dag lieve schat, we zullen je gigantisch missen!!!!!!!!!!!!!!
Oprechte deelneming
Afscheid nemen is voorzichtig dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering en dankbaar meedragen al wat te goed was om nooit meer te vergeten
Dag lieve vriendin,
rust nu maar. Je hebt je strijd moedig gestreden. We zullen je nooit vergeten!
Sterkte aan de hele familie.
Els
ik heb er zo'n spijt van dat ik je nooit heb kunnen zien ook al had ik dat gezegt ! Sterkte aan familie !
xxxx
Soraya'tje,
Deze is voor jou, ik weet dat je het mooi vind!
Feest van The Scene
Hier is het eind, het eind van het feest. Kom, we gaan naar beneden, de bloemen zijn dood, de flessen zijn leeg, het was mooi, maar nu is het verleden.
En jij was zo mooi, jij was prachtig maar jij, jij hebt je strijd nu gestreden.
De menigte weg, de herrie verstomd, wat het waard was zal moeten blijken.
Kom met me mee, stap uit de zon, de wereld hoeft nu niet te kijken
En jij was zo mooi, jij was prachtig maar jij, jij hoeft nu niets meer te bereiken.
Hemelvaartsochtend, heldere zon.
Kom we gaan naar beneden, het feest is geëindigd, zoals het begon.
Lach nog eenmaal voor mij, wees tevreden.
Jij was zo mooi, jij was prachtig maar jij, jij hebt je strijd nu gestreden.
Voor de laatste maal, Flavietje
Lieve Soraya, slaap nu maar,weg met al die pijn.
Veel sterkte aan de familie.
Hey Soraya,
ik heb nog nooit gedurfd om op je blog te reageren, gewoon omdat ik vaak niet wist wat te schrijven, of misschien beter hoe... Ook nu schieten woorden me tekort om uit te drukken wat ik voel. Terwijl ik dit typ hoor ik Maite door de babyfoon liedjes zingen en vertellen. Het doet pijn... Ik ben ervan overtuigd dat jij je schatjes ook nog steeds van ergens kan in de gaten houden. Het ga je goed, waar je nu ook bent...
Chris en de ganse familie, we wensen jullie heel veel sterkte toe en zijn in gedachten bij jullie.
Ellen en Andy
slaap zacht lieve Soraya.
Waak over ons allen en je mooie gezinnetje van hierboven, zonder pijn, zonder lijden.
Je hebt je strijd zo moedig gestreden, iederen is echt fier op je.
Veel sterkte aan de familie,
Inge, vriendin van Catherine
Veel sterkte voor Chris, Imani & Yasirah, Yvette en Hakim.
Al mijn kleine probleempjes vallen erbij in het niets... Zo oneerlijk Soraya. Maar ik ben blij dat je van de pijn bent verlost.
Dikke knuffels voor de familie!
Bezetrijs
Hallo Soraya.Dit is wel de laatste keer dat ik je kan mailen.Ik hoop daar waar je nu bent geen pijn meer voelt en dat je degene die je voor gegaan zijn terug bij u heb.Ik weet zeker dat je van waar je bent je kindjes en je man zult helpen als het mogelijk is.Ik wens je man en kindjes als ook jouw familie heel veel sterkte toe.
Als iets liefs je vergaat
blijft nog altijd de liefde...
Sterkte aan de familie en vele vrienden
Soraya, slaap nu maar, rust nu maar. geen pijn meer, geen last meer.Met jou optimsme zal je voor altijd in onze gedachten zijn.
Chris, veel sterkte
Imani, Yasihra jullie 'supermama' zal voor altijd in jullie hartje blijven
Sylvie Martens (mama Sientje Coppens (turnen)) en familie
Lieve Soraya,
Rust zacht.
Hopelijk ben je nu in een mooie pijnloze wereld!
Ik wil je bedanken voor je vriendschap en ben blij dat ik je mocht leren kennen.
Veel liefs Joyce.(Rob Roy)
Chris en familie heel veel sterkte toegewensst.
We wensen Imani en Yasira veel sterkte toe in deze moeilijke dagen. De hele school leeft met jullie mee.
Laat ons al de positieve boodschappen onthouden en meedragen die jullie mama ons heeft willen meegeven.
Hoe moeilijk het ook klinkt, maar elk afscheid is de geboorte van een mooie herinnering..
Veel sterkte voor jullie meisjes, voor de papa en heel de familie.
Directie en alle personeelsleden van de basisschool van Kaprijke
Dag lieve familieleden van lieve Soraya,
Ik kan het niet geloven..
Ik wist niet dat het voorbij is. Ik las de reacties en ineens ... toen had ik het door. Ik wist dat het heel slecht ging en toch zit ik hier nu sprakeloos, huilend....
Ik ben dankbaar dat ik je mocht kennen!! Onze ziekte bracht ons samen... Ik vind je een ongelofelijk grote madam!!! Liefste sorayatjen, je lijden is voorbij.. Je hebt nu je rust.
Voor jullie lieve familie van Soraya, sterkte en moed in deze moeilijke tijden.
Mijn oprechte deelneming..
Catjen
Vertel het aan de wereld, en kijk omhoog!
Een nieuwe ster aan de hemel!
Ze geeft zoveel licht dat je ogen pijn doen!
Sterkte aan iedereen die je lief heeft.
Chris
Liefste Sorken
Woorden schieten mij tekort om te zeggen hoe ik mij nu voel. Ik ben er zeker van dat jij nu op ons allen "neerkijkt" en ons voor altijd in de gaten zal houden. Dat doet deugd want jij bent een moedige vrouw. Wat ben ik blij dat ik je heb leren kennen. We hebben veel leute gehad en ook (af en toe) samen gehuild. Rust nu maar uit, waar je ook bent want dat heb je verdiend.
Chris, weet dat je niet alleen staat en dat er een heleboel mensen zijn waar je een beroep kan op doen. Zorg goed voor Imani en Yasirah en vertel hen welke superfantastische mama ze hebben ! Veel sterkte en dikke knuffels van Pol en Marijke en onze kids.
... zo onrechtvaardig... mijn tranen rollen over mijn wangen... Ik kan het maar niet vatten! Op een uur tijd heb ik al verschillende keren naar jou blok gekeken. Zo graag zou ik nog wat van jou willen lezen. Iedereen blijft ook tegen jou praten...je blijft voor altijd in ons verder leven want jij hebt ons zoveel wijsheid gegeven! Beseffen dat we moeten 'leven', 'genieten', vandaag, op ieder moment van de dag! Hoewel dat dat nu toch moeilijk gaat... verdriet overheerst.
We zullen je missen
Het ga je goed daar aan de andere kant...
Ik wens je man, Imani,Yasira, als ook jouw familie en de vele vrienden heel veel sterkte toe... dat jullie troost mogen vinden...
Wat moet ik schrijven... wat kan men schrijven... niets...
Maar jij was alles, alles voor je kids! Als we je meiden zien zien we nog altijd veel JOUW. Kleine Soraya'tjes
Veel sterkte aan Chris!
vanwege de buurtjes van een eindje verderop, heine 25.
Troost is er nog niet
Voor troost is het nog te vroeg
Er is nu geen troost.
Nu is er leegte en gemis.
Zeg maar niet zoveel
Zoek maar geen woorden.
Ga maar zitten, luister maar
Houdt ons maar vast
Wees maar stil met ons
Huil maar als je kunt
Niemand hoeft nu groot en flink te zijn.
We zullen wel opstaan
Uit ons verdriet
Langzaam
Op onze wijze
Op onze tijd
De steen zal wel omgewenteld worden.
Troost ons maar niet
Maar kom maar
En reis met ons mee.
Het verdriet is te zwaar
Voor ons alleen.
M.B.
Slaap zacht,dank voor je onvoorwaardelijke vriendschap.
Je blijft voor altijd in onze gedachten.
Sterkte voor Chris en de kindjes
Eliane en Julien
Slaap zacht, Soraya
Ook al ben je er niet meer, toch blijf je steeds bij ons : je hebt ons heel wat gegeven, je hebt je lijden en vreugde met ons gedeeld. Dank je wel, het ga je goed
Chris, de kinderen en familie: heel veel sterkte
Dominique
Dag Soraya,
Ik heb je altijd zo bewonderd, als mama, als vriendin, en nu ben je er niet meer. Wij hebben regelmatig gelezen hoe je ongelofelijk sterk overeind bleef.
Dag Soraja, we zullen je missen.
Chris, dit komt hard aan, weer een afscheid. We wensen je alle sterkte toe.
Peter en Iabelle
soraya,
het is zo moeilijk te begrijpen, ik was zo blij dak ik je vrijdag nog eens gezien had, dat we konden praten en nu...is dat mijn laatste herinnering aan u! Gelukkig zijn er zo veel mooie herinneringen die we samen beleefd hebben. Ik zal er nog veel aan denken en zeker niet laten te vertellen aan Imani en Yasirah.
Je leeft verder in die schatten, rust nu maar.
Heel veel sterkte aan chris en de rest van de familie!
Soraya ik zal je nooit vergeten...
Sanne
Liefste Soraya,
Terug iemand die ons veel te vroeg moet verlaten....
Ik vind niet echt de woorden om je te vertellen wat we allen voelen, maar hier een klein tekstje
Nog hoor ik haar zingen
ze kon zo vrolijk zijn
Hoe pijnlijk nu te leven
in de eindeloze dag
en toch nog dankbaar wezen
om 't gene zij ons gaf.
Als een zuchtje wind
op een stille zomernacht
ben je van ons heengegaan
We zullen je altijd blijven herinneren,
als een bloem, te vroeg geplukt,
die voor ons nooit zal verwelken,
al ben je uit ons midden geplukt.
Veel sterkte gewenst aan Chris, Imani en Yasirah
Annemie - Mama van Melanie Verstraete - en familie
Lieve Soraya...
Toen ik gebeld werd, wist ik dat dit telefoontje er eens zou komen, maar toch verschoot ik zo hard. Eens het er is komt het hard aan. Op zoiets kan je je niet voorbereiden.
Geen woorden kunnen mijn verdriet beschrijven, maar nu is het aan ons om positief te blijven.
Nu een troost vinden is nog te vroeg, maar dit komt zeker, later, nu even niet...
Dat je zo moest lijden, verdiende je niet, nu kan je rusten! Slaap maar goed...
En ik zal altijd luisteren met een glimlach op mijn gezicht naar alle liedjes die we samen beluisterden, samen zongen, samen op dansten. Maar later, nu even niet. Nu mogen we allemaal even verdrietig zijn en dan terug: Carpe Diem, zoals jij ons leerde!
Heel veel sterkte voor Chris, Imani, Yasirah, nonkel Hakim en Yvette en alle andere familieleden en vrienden.
Chris,
Je bent een prachtige vader,
zo een wil iedereen! Je hebt alles gedaan voor Soraya wat je kon en ik weet zeker dat je dit nu ook doet voor je kindjes.
Zorg goed voor hen!
Groetjes Anouk
Mijn oprechte deelneming aan Chris, de kindjes, familie en allen die Soraya hebben gekend. Dit komt enorm hard aan. We wisten dat dit eens zou komen maar nu het zover is doet het toch extra veel pijn. Lieve Soraya, jij bent de moedigste vrouw die ik ooit in mijn leven heb gekend. Jij blijft voor altijd in onze gedachten en zal steeds een voorbeeld blijven in al onze moeilijke momenten.
Ooit zien we elkaar zeker terug.
Lies De Backer
Door onze ziekte leerden wij elkaar kennen.Ik was er fier op een ovationele madam als jij te ontmoeten.
Je hebt je lijden,je optimisme, je strijd met ons gedeeld,en wat voor een strijd!!!
Rust nu maar.
Het gaat je goed aan de andere
kant:je hebt daar zeker en vast een ereplaats.
We vergeten je nooit.
Heel veel sterkte aan Chris,de kindjes en de familie.
Paul en Martine en de kindjes
Lieve Sor,
Wat doet het zo'n pijn,
te weten
dat je nooit meer bij ons zal zijn.
Ik heb verdriet,
immens verdriet
maar stop mijn tranen weg
zodat niemand ze ziet.
Je blijft voor altijd in mijn gedachten,
je blijft voor altijd
op die ene plek in mijn hart...
Eigenlijk ben je nooit ver weg
maar zit je van op onze schouder
overal met ons mee te kijken
Ook al missen we jou zo erg
toch ben ik blij
dat je verder kan leven in Imani en Yasirah
want elk van hen
heeft iets speciaals van jou meegekregen.
Iedereen zal jou zich wel herinneren op zijn eigen manier
De één zal vooral de goede herinneringen blijven bewaren,
de ander zal zich misschien vooral de laatste tijd onthouden.
Ik onthou je het liefst zoals je bent
zoals je altijd was
gewoonweg JIJ.......
Heel veel sterkte
voor Chris
voor Imani en Yasirah
voor Yvette (ben zo blij dat ik jou heb leren kennen)
voor Hakim
voor heel je familie
VEEL TE VROEG
VOOR DIT JONGE LEVEN
DIE HET MIDDEN IN DE BLOEI
OP MOEST GEVEN.....
VEEL TE VROEG
OM AL TE GAAN
ZO PLOTS VERDWENEN
UIT DIT KWETSBARE BESTAAN
Mijn oprecht medeleven
Martine en familie
Liefste Sor'ke,
Iedereen is het erover eens op Total, wat een verschijning was je. Je deed iedereen met verstomming slaan wat een prachtige vrouw je was en hoe je in het leven stond. We konden allemaal veel van je leren en ik denk dat diegene die dicht bij jou stonden dit ook echt gedaan hebben.
Ik heb geleerd om te genieten van elke dag die we mogen meemaken en alles te relativeren.
Ik zal je nooit vergeten, ik vond je een prachtige collega die niemand ooit zal kunnen vervangen...
Dikke kus en slaap zacht, je hebt het verdiend om eindelijk zonder pijn verder te gaan...
Wendy'tje xxx
Slaap zacht lieve Soraya
God wat mis ik je gesprekken op je webblog
We wensen jullie heel veel sterkte en kracht in deze moeilijke periode.Uit al deze berichtjes blijkt wat een fantasche en moedige vrouw Soraya was en ik ben er zeker van haar optimisme in de kindjes zal verderleven!
Slaap zacht Soraya...
Petra ( mama van Maud) en familie.
Dag Soraya
Ik heb een mooi kaarsje ontstoken,en hoop dat het lichtje troost kan geven in deze heel moeilijke dagen,voor je lieve man en kapoentjes.
Ik weet zeker dat je zult waken over hun .
Sorke
De laatste weken ging er geen dag voorbij dat we elkaar niet hoorden. We stuurden vaak smsjes, vooral tijdens de nachten dat je niet kon slapen. Je had pijn, je voelde je niet lekker, je gedachten waren immens donker maar toch was er altijd dat vleugje optimisme. Telkens als we mekaar zagen, telkens als we mekaar hoorden, telkens als we mekaar mailden, telkens als we mekaar smsten,... fleurden we elkaar op door vanop afstand bij elkaar te zijn.
In je laatste smsje schreef je dat je voelde dat ik dicht bij je was en je vroeg me om je niet los te laten. We gingen samen een poging doen om naar ons unieke dromenland te gaan. 'S morgens kreeg ik een smsje dat je in korte stukjes sliep, dat je het gevoel had dat ik tijdens de nacht gewaakt heb over jou en terwijl goed gezorgd heb voor je kindjes. Ik lees en herlees je laatste mail waarin je schreef dat ik zoveel beteken voor jou, dat we samen deze strijd zouden voeren en elkaar zouden vasthouden, voor altijd.
Ik wil je vast blijven houden, ik kan je niet loslaten en nu... nu word ik gedwongen om je los te laten. Sorry, ik kan het niet. Sorke, ik hoop dat je geen pijn meer hebt, ik hoop dat je nu dicht bij m'n papa bent en jouw dierbaren die je verloren bent. Ik weet zeker dat -als ik vanavond naar de hemel kijk- daar een sterretjes zal fonkelen. Een sterretje die me verder zal helpen om mijn strijd tegen dat k-monster te overwinnen. Maar het feit dat jij er niet meer bent, zorgt ervoor dat ik niet meer bang ben voor de dood want Sorke, we beloofden elkaar ooit terug te zien... en die ooit, die komt!!!!
Ik mis je en zie je graag!!!!!!!!
Sofie
edroefd nemen wij afscheid van
mevrouw
Soraya Belala
echtgenote van de heer Chris Van Zele
mama van Imani en Yasirah
Geboren te Sint-Amandsberg op 7 september 1969 en
na een moedig gedragen ziekte overleden
in het AZ Sint-Lucas op 29 mei 2008.
We nemen afscheid van Soraya met een gebedsdienst
in de parochiekerk te Kaprijke op 4 juni 2008 om 11 uur.
De asurne zal in familiekring bewaard worden.
Gelegenheid tot rouwgroet aan Soraya en tot condoleren van de familie,
in de kerk vanaf 10.30 uur.
Een laatste groet kan ook gebracht worden in het mortuarium van het AZ Sint-Lucas te Gent,
alle dagen van 9u30 tot 11u45 en van 13u30 tot 18u, op zondag van 9u tot 11u45.
Wing:
and if there's one thing
could do for you
you'd be a wing
in heaven blue,
Patti Smith
Chris, Imani, Yasirah
Ik ontdekte Soraya's blog tijdens mijn behandeling voor borstkanker. In grote stilte bleef ik haar volgen, ze liet me niet meer los. Wat een vrouw, wat een mama! Het nieuws overvalt me met schokkend verdriet. Jullie kennen me niet maar Soraya schreef haarzelf en jullie naar mijn hart. Nu is het alsof ik een dierbare verlies. Daarom deze oprecht innige deelneming.
Wing:
and if there's one thing
could do for you
you'd be a wing
in heaven blue, Patti Smith
Sophie Lauwers
Lieve Soraytje en familie,
Ik kon het toch niet laten om tss de middag als ik van mn werk kwam, even de blog te openen. En ik had zoiets van , zou ze missch toch nog iets geschreven hebben?? Sorry, het kan niet meer en toch dringt het nog niet echt door bij mij. Ik lees en herlees en herlees je laatste woorden die je schreef en er speelt zich dan een film af in mijn hoofd hoe (volgens mij dan) jou laatste dagen moeten geweest zijn.. Ik heb het moeilijk, ik mis je,.. Ik kende je eigenlijk maar 1 jaar en toch heb ik het gevoel dat ik zo een rijkdom meekreeg door je te kennen. Ik weet nog Soraya, toen je vorig jaar bij mij op bezoek was, en we elk ons verhaal deden (we waren immers allebei voor de 2 de keer hervallen aan die rottige vuile smerige K- ziekte)dat je zei tegen mij : 'Ja dat we geen 80 zullen worden da weten we, maar t zouden er toch nog een pak jaren mogen bijkomen'. En dan weer je lach en ik lachte ook en we hadden courage voor 1000 man. En die moed heb je bewaard tot je laatste dagen. Meiske toch ik euh weet het nie goed meer wat te zeggen... Ik ben verdrietig en kan het zo moeilijk aan iem. kwijt. Daarom wou ik dit toch nog even kwijt op de blog. In ieder geval ben ik opgelucht dat je nu niet meer hoeft af te zien, maar dat is ook alles... Je plaats was hier!! nu ja het heeft geen zin om daar over door te drammen hé... Maar ik was kwaad ook gist.av. Ik zei : Dat is weeral iem die hier zeker 40 jaar te vroeg weg is op onzen bol. Ik verloor mijn ma'tje ook 10 jaar geleden aan de gevolgen van BK. Ze was ook pas 58... Ik werd zelf al geconfronteerd met de ziekte en dan kan ik je verzekeren dat je toch soms even het vertrouwen kwijt raakt...
Aan de familie en dichte vrienden van Soraytjen : veel moed en we moeten vooruit!! dat is zeker wat Soraya ook wil...
Genegen groeten,
Catje
Slaap zacht LIEVE Soraya.
Je blijft voor altijd in onze gedachten ,en we zullen je zo missen.Het is zo oneerlijk .Ik was iedere keer blij Yasira en Imanie bij mij te hebben de dinsdag het zijn zulke schatjes en zo moedige kindjes zoals jij Soraya.
Veel sterkte Yasira,Imanie en Chris .Bel ons als we iets kunnen doen ,we helpen jullie heel graag in deze moeilijke tijd .
Axelle,Chanelle en Anita.
Soraya,
Bedankt dat ik je mogen kennen heb. Door jou heb ik leren beseffen dat we van het leven moeten genieten en niet altijd moeten zeuren over de kleine ongemakken in het leven. Dit zal ik nooit vergeten. Je tijd is nu gekomen, veel te vroeg maar meer lijden kon je niet meer.
Aan Chris, Imani en Yasirah veel sterkte teogewenst.
Slaap zacht Soraya en misschien tot later.
Peggy, Arne en Febe
Imani en Yasirah,
Dit is zo moeilijk... Diepbedroefd denken we aan jullie; aan de gedachte dat jullie nu zonder jullie lieve mama verder moeten.
De gedachte dat er ook maar een beetje van Soraya in jullie verderleeft, geeft hoop.
Ze was een prachtige vrouw en dit komt ook ten volle tot uiting in jullie. Vergeet niet dat ze altijd en overal over jullie zal waken en dat ze altijd in jullie harten zal blijven.
Chris,
Wij wensen je heel veel sterkte en moed om door te gaan !
Emmy, mama van Laura Tondat
en familie
Dag Chris,
Het verschrikkelijke nieuws is als een bom ingeslagen. Ik vind de juiste woorden niet om te laten weten hoe erg ik dit vind. Ik wil je gewoon laten weten dat ik denk aan u en uw 2 kindjes.
Als er ooit iets is, dat we kunnen doen voor u, laat het dan aub weten.
Sterkte.
Berichtje van mijn moeder;
Lieve Soraya,
je was zo hongerig naar het leven!
Je hebt zoveel gegeven, liefde, rede, toekomst,...
Het is een weelde en een groot genoegen jou gekend te hebben!!
Moeke Leen
Soraya,
lieve meid. Ik wist dat we het mochten verwachten maar toch..de klap komt hard aan.
De enige gedachte waar ik me nu mee kan troosten is dat je verlost bent uit jouw lijden.
Wat ben ik blij jou gekend te hebben! In onze jeugdjaren hebben we heel wat plezier gekend en nadien volgden de serieuzere gesprekken.
Jij hebt gestreden met opgeheven hoofd. Je was een voorbeeld voor ons allen.
Slaap nu maar lekker meisie.
Dikke knuffel.
Chris, Imani en Yasirah, jouw vrouw en mama blijft over jullie waken. Hou ze maar goed vast in jullie hart.
Ook veel sterkte aan Yvette, Hakim en de rest van de familie.
Sandra
Hey matroosje,
Je hebt je strijd gestreden, moedig tot op het eind.
Slaap nu maar zacht.
We zullen je missen, vergeten je nooit !
dikke knuffel,
Lie, Gino & kids
Slaap zacht Soraya ,
Heel veel sterkte voor je man Chris , je kindjes ,je familie en de vele vrienden .
Als ik je naam
in het zand had geschreven
hadden de golven hem na korte tijd uitgewist .
Als ik je naam
in een boom had gegrift
was de schors met de tijd vergaan .
Als ik je naam
in marmer had gekapt was de steen na veel tijd gebroken .
Maar ik heb je naam in mijn hart geborgen en daar wordt hij voor de eeuwigheid goed bewaard .
Mijn oprechte deelneming...
Ik volg de blog al enige tijd en dagelijks kijk ik of je er was geweest.hopelijk heb je niet te veel pijn gehad...
Heel veel sterkte voor de familie in deze moeilijke dagen.Jullie hadden een prachtige mama!
Sam
Liefste Soraya,
Afscheid nemen
is met zachte handen
verpakken van gedachten
tot mooie herinneringen.
afscheid nemen
is met voorzichtige handen
meedragen van die herinneringen
die je voor altijd wilt bewaren.
afscheid nemen
is weten dat je iemand niet meer zal zien
maar hem altijd in je hart en geheugen
aanwezig wil houden.
afscheid nemen ven jou,
missen van
je lach,
je gesprekken,
je glimmende ogen...
vergeten zullen we je nooit...
Veel sterkte aan Chris en de kinderen.
Karel en Lien
Lieve Soraya
Slaapwel,...
Weet dat we je nooit zullen vegeten!
Heel veet sterkte aan Chris, de kindjes en de hele falilie!
Ariane & Koen
Soraya,
Weinig woorden, veel verdriet, ...
Carpe diem, ik vergeet je niet!!!!
Inge
Lieve Soraya
Zo zal het zijn.
Doof nu 't licht en sluit je ogen en vergeet de strijd
jouw leven hier is omgevlogen
maar je liefde blijft.
Maar waar jij gaat
zijn zon en maan gelijk
de kleinste bloem
is daar als de hoogste eik
en alle koningen en kinderen
zijn daar gelijk.
Laat nu die laatste droom maar komen en wees niet bang
jouw nacht van vrede is gekomen
na een levenlang.
En waar jij gaat daar is geen
haat of pijn
het heetste vuur
wordt dat als van een kaars
zo klein
zoals de zon schijnt na de regen
zo zal het zijn.
En waar jij gaat daar zullen vriend
en vijand samen gaan
wat stof is zal tot stof vergaan
en elke storm komt weer tot rust daar zo zal het gaan.
En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel met jouw meegaan
jouw taak op aarde is voldaan
zoals je was in alle liefde
zo zal je gaan.
Marnix en Sonja
Hier ben ik nog eens. Het is nacht... en ik kan de slaap niet vatten. Ik hou m'n gsm dicht bij me, zoals elke nacht, in de veronderstelling (en nu in de hoop) nog een smsje van je te krijgen maar, ik weet dat er geen smsjes meer zullen komen! Ik besef dat je er niet meer bent lief Sorke maar ik kan het niet aanvaarden. Na dit berichtje ga ik naar de sterren kijken. Een halfuur, een uur, enkele uren, de hele nacht lang... Sterretjes slapen overdag en ontwaken 's nachts.... Zo zal je altijd maar vooral -als ik weer eens slapeloos ben- toch dicht bij me zijn!!
Verdrietige knuffel
Sofie
Ps- Omdat ik het zelf even niet goed kan verwoorden, een liedje, voor jou:
Clouseau - Afscheid van een vriend(in)
Alles is voorgoed gedaan
Als jij er klaar voor bent
'k Heb aan je zijde gestaan
Mijn God, ik heb je graag gekend
Ik blijf nu hier jij gaat naar daar
En daar is niet zover van hier
We spreken af, ik weet niet waar
En daar ontmoeten we elkaar
Zonder jou tikt de klok even snel
Maar de tijden veranderen wel
Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan
Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan
Slaap zacht, je hebt het verdiend
Je vocht tot aan je laatste zucht
En ga, ga nu m'n vriend(in)
En droom voor eeuwig opgelucht
Net zoals vroeger kom je wel terecht
Ik weet je vindt een thuis heel gauw
En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd
In m'n hart blijf ik je trouw
Zonder jou...
En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn
Maar precies daarom doet het zo'n pijn
Zonder jou...
Aan Chris, de kinderen, de ganse familie maar ook aan de rijvereniging Bassevelde onze oprechte blijken van medeleven.
Veel sterkte in deze moeilijke periode.
Kruisridders Eksaarde Doorslaar
Lieve Soraya, Chris, Imani, Yasirah,
En Yvette en Hakim,
Ik wil graag mijn stem laten horen, vertellen dat we zo intens meeleven ... Maar ik kan (nu nog) geen woorden vinden en ik laat me daarom helpen door teksten van Doris Dorné :
"soms vullen tranen
een hart tot boordevol
afscheid ...
komt altijd vlugger
dan veel te snel"
"zon
liefde
moed
kracht
warmte
wie en wat jij was
duizend en één tedere herinneringen
Moed, sterkte, voldoende draagkracht wensen wij jullie toe ...
Sabine, Patrick en Simon
Beste Chris en lieve dochters,
Kheb er veel aan gedacht
maar liet me niet zien
omdat ik als een lafaard
niet durfde...
Kon moeilijk naar jou komen,
naar zo'n fijne madam, om me
door jou te laten troosten
omdat jij toch zou gaan...
Soraya,petje af voor jouw
leven en jouw strijd,gewoon jij
maar heel bijzonder.
Veel sterkte aan de familie en
zeker voor jouw gezinnetje.
We vergeten je niet want zo'n
fijne dame vinden we niet meer.
Het was een hele eer jou te
kennen...
Aan Soraya, Chris, Imani en Yashira,
Ik vind geen woorden om mijn gevoelens neer te schrijven, opluchting voor jou Soraya.... omdat je nu verlost bent van jou pijn maar het is zo onrechtvaardig voor diegene die hier blijven.
Imani weet je nog dat we zeiden tegen elkaar dat we samen gingen schreien als jou mama zou sterven, dit moment is nu aangebroken, tranen wellen op...
maar ik laat ze stromen....
We gingen ook zoeken aan de hemel, zoeken naar de Soraya-ster en ik......ik heb ze al zien schitteren ...jullie ook ?
Soraya was een echte madam in mijn ogen en zo zal ik ze mij altijd herinneren. Carpe diem !!!
Imanie en Yashira als het moet kan ik jullie 's morgens nog steeds komen ophalen, je geeft maar een seintje...
Knuffel
Anja, Marc, Eli en Stiene
Woorden... ik zoek ze
Woorden...ik vind ze niet
Woorden.. verwatert
Woorden.. door mijn verdriet.
Veel sterkte aan de familie.
Sonia
De zon ging onder voor het avond werd....
Met oprechte deelneming.
Lieve Soraya,
Als ik nu aan je denk, flitsen er allemaal mooie fragmenten door m'n hoofd. Ik zie een lieve, toffe, innemende vrouw, mama, vriendin, genietend van het leven, haar gezin, gezellige thuis, paarden, reizen, leuke etentjes met vrienden,... en op al die beelden straal je met die ongelofelijke sympathieke warme glimlach van je! (zelfs toen ik je laatst zag, vechtend tegen de pijn) Zo zal ik me jou blijven herinneren.
Je warmte zal blijven stralen in vele harten en het meest in die van Imani, Yasirah en Chris.
Ik wens hen veel sterkte en evenveel moed als jij gehad hebt.
Bedankt voor je vriendschap en slaap zacht...
Hilde & Mattice
Ps: I love you untill the end...
Onze oprechte deelneming bij het overlijden van Soraya.
Slaap zacht Soraya...
Aan de naasten van Soraya,
Ze was en blijft nog steeds een voorbeeld. Ze heeft ons geleerd dat we moeten genieten van het 'nu' terwijl het goed gaat. Waarde hechten aan vanzelfsprekende dingen zoals een zonnige dag,een mooie bloem of een kind dat speelt. Maar als het slechter gaat, toch moed houden en er zijn voor elkaar.
Put kracht uit de mooie herinneringen samen (dat moeten er ontelbaar veel zijn), uit wie ze was en uit het geluk haar gekend te hebben.
Veel sterkte
Bernard en An
Je was de allermooiste bloem
één met ontelbare blaadjes,
blaadjes vol moed, kracht, liefde, doorzetting, hoop,...
Tot de wind je laatste levensblaadje meenam.
Slaap zacht lieve Soraya.
We zullen je nooit vergeten.
Heel veel sterkte aan de familie en een knuffeltje van Rune aan Yaske.
Anja, Luc, Manon en Rune
Woorden schieten me tekort, ieder moment denk ik aan je hoe prachtig jij alles kon verwoorden, welke prachtige vrouw en moeder jij wel was, toen ik vertelde aan de kinderen dat je nu als een sterretje in de hemel leeft en iedere avond naar ons kijk en ook een zoen gooit naar je kindjes en je man en alle dierbaren, weet ik zeker dat jou zoen vele van de onze zullen kruisen.
rust nu maar uit je heb het zeker en wel verdiend ,
Aan alle familie leden en dierbaren veel sterkte en moed in dezer dagen
Els
Soraya,
ik hoop echt dat je nu de rust kunt vinden waar je lang naar snakte en ik ben er zeker van dat je enthousiasme en levenskracht zal verder leven in je twee schatten.
Veel sterkte aan allen die Soraya hebben lief gehad,
Daisy en alle gymnasten van het tumblinggroepje van Imani.
"Elk leven heeft zin
Als men in vrede sterft"
Veel sterkte aan de ganse familie
Albert en Carine Mosset
Woorden schieten mij tekort maar toch dit
Slechts 38 mooie jaren jong,
ouder mocht je niet worden
Je stond nog maar goed in het leven
En nu is het al voorbij
Nog hoor ik je heldere lach
en je brede lach
Vrolijkheid is wat je gaf
Nog lang zal ik het horen
Vechtend tegen een oneerlijk lot
Jouw strijd was ongelijk
Winnen kon je het nooit
Daarin berusten is zo moeilijk
Slechts 38 mooie jaren
Waarom moest het zo zijn ?
Is de wereld dan niet eerlijk?
En nu is het voorbij..........
onze oprechte deelneming aan de familie en laat de warmte de lach enz.. van soraya in jullie voortleven yasira en ymani
veel sterkte,
stefaan inge en kinderen
Beste,
Ik heb jou niet echt gekend, slechts eenmaal ontmoet samen met Chris en de kindjes maar via vrienden veel over je gehoord.
Soraya vindt de rust die je hebt verdient.
Aan de familie wil ik veel steun betuigen.
Liefs
Anne
Lieve Soraya,
ik ken je helaas enkel via verhalen op je blog en via Sofie. Maar god, wat heb ik een bewondering voor je, ik voel zo een verbondenheid. Je was een pracht van een vriendin voor mijn vriendin-zus: Sofie, bedankt daarvoor, want haar vrienden zijn mijn vrienden.
Ik ben er zeker van dat je nu de rust vindt. Kijk maar lekker op ons neer, zorg voor ons allen, straal als een ster, ...!
Lieve kinderen, lieve Chris. Mijn welgemeende deelneming. Vergeet niet hoe graag ze jullie ze zag. Weet dat ze nu over jullie waakt en voor jullie zorgt. Weet dat ze er nog steeds is. Niet tastbaar, wel voelbaar, voor altijd!
Lieve Soraya, Chris, Imani, Yasirah
en alle blogvrienden
Morgen kunnen wij niet aanwezig zijn om afscheid te nemen van Soraya. We zitten zelf met een begrafenis, maar weet dat onze gedachten ook bij jullie zullen zijn.
Soraya, rust nu maar uit, nooit zullen we je vergeten, je hebt voor altijd een speciaal plaatsje in ons hart.
Aan Chris, Imani en Yasira , familie en vrienden wensen we heel veel sterkte toe.
Zonnige meid
met een stralende lach
zovele talenten
je vechtlust zo groot
je dromen zo mooi
samen met jou
was het leven zo goed
Leer jij ons nu
hoe het verder moet
je blog blijft stil, je smsjes ook, stil...
toch nog eventjes kijken, nee niks...geen smsje meer...verdriet......
...en mooie herinneringen...
hahaa, aan tafel samen met Youri verhalen opgedist van vroeger, we waren weer eventjes twintig, en de gastjes luisteren, ja, we gaan ze nog veel vertellen, zeker weten...
ikke
Dag mijn bolleken,
hier een allerlaatste berichtje aan jou,
kort voor je dood vroeg ik je om, als er hierna nog iets is, geef een teken. Wat doet ons belalatjen???, begraven worden op mijn 45 ste verjaardag!!!! De fles champagne die al lang koel stond, om met jou te delen, hebben we vanavond soldaat gemaakt, op jou!!!
Voor mij is dit een teken, voor velen zal dit belachelijk klinken maar ik trek er mij aan op!Er zijn de laatste dagen nog heel bizarre dingen gebeurd, niet alleen bij mij, ik hoor onwaarschijnlijke verhalen sedert je er niet meer bent . Sorke, je blijft bij ons, zoals Yasirahtje gisterenavond zei wanneer het zo donderde en bliksemde, ;'mama is aan het wenen'.
We zijn vandaag je kist en urne gaan kiezen, geen simpele 'artikel' zei Chris. Een blinkende witte kist stond er niet, maar misschien zou je dat ook niet gewild hebben. Chris zei; 'ze verklaart mij zot'.
En zo kozen we enkele 'artikels' die bij een begrafenis horen.
En één ding is zeker, Kaprijke zal morgen weten wie Soraya was, indrukwekkend!!!!! Zoals Chris zei, dit heeft ze verdiend, zo een uitvaartplechtigheid, eentje om U tegen te zeggen!!!!!
Voor eeuwig in ons hart gegrift,
dikke dikke zoen mijn allerliefste boezemvriendin!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het regent,wat een rotweer.....En zelf vind ik alles op dit moment zo verschrikkelijk!!!!'k Probeer me uw lach ,uw mooie gezicht en uw fantastische ingesteldheid voor de geest te halen,maar op dit moment zijn het alleen maar tranen en overal natte zakdoeken rondom mij...Ben geen vlotte prater en liet niet zo veel van me horen,maar daarom was de zorg om jou zeker niet minder.Je hebt gevochten,meid ,en hebt gedaan wat je kon !!!Hilde,Chris en zo vele anderen zorgzame mensen uit uw omgeving die de laatste jaren met u hun leven deelden ,geven dankzij jou die enthousiaste en positieve fakkel nu al door.Je bent werkelijk de moeite waard geweest op deze aardbol!Rust nu maar....
Aan de familie bieden we langs deze weg onze innige deelneming aan.Sterkte!!
Ria en Bram
Lief Sorke
Ik vind geen woorden maar ik word naar je blogje gezogen en ik wil hier heel graag nog iets schrijven voor je -voor altijd- naar de hemel verhuisd!
Een weekje geleden hebben we op dit uur van de nacht nog een smsje naar elkaar gestuurd. We konden niet slapen maar toch zouden we samen proberen om naar dromenland te gaan. Ons dromenland! Ik zorgde voor vleugels opdat we er veilig zouden geraken en jij zorgde voor zoet! Plezier was verzekerd!!!! Ik mis onze momenten samen maar ik weet zeker dat ik jou gauw terug zal zien....
De nacht is kil en duurt momenteel te lang! Het regent, het giet, zoveel tranen van verdriet. En jij bent nu verstoppertje aan het spelen want ik zie momenteel geen sterretje fonkelen! Maar euh... ik vind je wel hoor!!!!
De hemel is nu een prachtige ster rijker maar mochten mijn tranen een brug naar de hemel vormen, ik klom erop en haalde je ongetwijfeld meteen terug!
Tegelijk voel ik dat je mij niet loslaat (vraag maar aan Hilde!!)en dat doet ongelooflijk veel deugd!! Blijf ons maar vasthouden Sorke, dat doen wij ook. In ons hart!!!!!!!
Kusje
Sofie
Je bent nog eventjes thuis geweest... voor heel even...je hartje laat je daar wel rusten...
groetjes voor Yasira van Lincy
onze oprechte deelneming aan Chris & kids
vanwege
Lincy & Yaron
Bart & Janneke,
Engels-De Smet
Een onvergetelijke prachtvrouw ....die nooit zal sterven. Zij heeft een enorme stempel gedrukt in haar jong bestaan en blijft in vele harten verder leven.
Soraya heeft nu rust gevonden waarnaar ze de laatste dagen op zoek was. Voor haar vertrek heeft ze alles nog geregeld ....
Ik wens haar dierbaren énorm veel sterkte toe bij het dragen van dit grote verdriet!
Innige deelneming,
Hilde
Nog een laatste vaarwel aan Soraya. Veel te vroeg ben je heengegaan, maar hopelijk kan je tekens blijven geven, waar je ook bent. Dat al je dierbaren nog lang levendige herinneringen mogen/kunnen hebben aan jou!
Beatrijs
Ik heb je niet gekend, maar heb veel over jouw gehoord. Je laat een diepe indruk na bij iedereen die jouw naam hoort. Jouw vergeten dat kan niet meer... Je bent een sterk persoon die gevochten geeft tot het laatste... Rust nu maar je hebt het zo verdiend...
Heel veel troostende steun aan chris, imani en yasirah...
Weet dat jullie mama je ziet en jullie blijft beschermen, het zijn maar troostende woorden maar op een dag dan voel je dat wel...
ik zit aan mijn pc...
wat verdwaasd, dromerig…, verdrietig,
Mijn gedachten dwalen af naar jou, Chris, de kindjes, je naasten…
We hebben met zoveel mensen samen afscheid van jou genomen… Het was echt mooi,emotioneel... maar mooi!! Je entree met de paarden, de roosjes die werden aangebracht door de klasgenootjes… de persoonlijke brieven, de muziek… het liet niemand onaangeroerd.
De zonnebloemen uit de derde keuterklas… ze stonden er echt prachtig.
Je afscheid laat diepe sporen na…
Chris, Imani, Yasirah, en al de mensen die Soraya zo genegen waren…,
zoveel mensen die jullie een hand reiken, die jullie willen steunen, troosten en omarmen,…
Laat hen het gemis en het verdriet, als het even kan, een beetje dragelijker maken… ik hoop echt dat het kan.
Hou vast aan de vele mooie herinneringen…
Veel sterkte…
Ann
Ik kon er niet bij zijn om een laatste groet aan jou grote dame te geven.Maar heel de dag al ben je terug in mijn gedachten.Zoals elke dag de grote vraag waarom? moet een mens nu gaan.Ik hoop dat aan de andere kant de zon altijd schijnt want dit het je toch verdiend.Zoals velen hier mailen weten we dat je altijd in ons gedachten zult zijn.Heel veel sterkte voor Chris en de meisjes.Alsook voor haar familie en vrienden.
Lieve Soraya,
Stil, ingetogen,
met heel wat tranen in de ogen
zijn er honderden mensen gekomen
en hebben we samen afscheid genomen.
Je bent vereerd
en begraven als een prinses,
Weet je,
Jij was ook een prinses!!!!!!!!!!!
ERE WIE ERE TOEKOMT.
Het ga je goed meid,
daar aan de overkant...
Liefs
Martine
Ik vergeet je nooit.........
Dag mijn sterretje
Jouw afscheid was zo wondermooi, zo adembenemend prachtig... maar er is niks dat mijn verdriet en pijn kan verzachten. Ik hoorde je voor het laatst vorige week woensdag, je smste me voor het laatst woensdagnacht, ik zag je voor het laatst afgelopen maandag. Je sliep zo rustig, zo vredig. Het kettinkje dat ik op je bedje dicht bij je legde, heb ik ook. Een hartje. Mijn hart voor jou en jouw hart bij mij!
Je werd gedragen door een paardenstoet en omringd door je kindjes, je man, je familie, vrienden... Zoveeeeeeel mensen, zo een intense verbondenheid. Zoveel lieve woorden, zoveel warme gevoelens bij het horen van je naam. Wat zullen we je missen!!!!
Sorke, de pijn die ik voel om het verlies van jou is met geen woorden te omschrijven maar tegelijk heb jij mij een mooie warme herinnering geschonken. Jij was mijn lichpuntje, zoals je altijd geweest bent en zult blijven, ook vandaag. Ik spreek weer in raadsels hé, ik verklap even wat me -ondanks mijn diepe verdriet- zo gelukkig gemaakt heeft vandaag. Weet je wie ik vandaag gezien heb? Weet je met wie ik sprak? Weet je wie ik een knuffel gegeven heb? Ja, aan Hilde én Kathleen!! Jouw boezemvriendinnen. Ik heb ze vandaag ontmoet en daar ben ik jou immens dankbaar om.
Ik kan blijven schrijven maar ik stop... ik spaar mijn woorden en zinnen en ooit, ooit kom ik ze jou persoonlijk vertellen!!
Lieve Chris, Imani en Yasirah, ik ben niet bij jullie geraakt na de begrafenis maar ik wil jullie heel graag nog eens zien. Geef gerust een seintje als jullie dit zien zitten!!!
Dikke dikke knuffel Sorke en ik weet: vanavond ben jij van de partij, als het mooiste sterretje aan de hemel!!!!! Ik zal je verwachten...
Sofie
Moge het intense verdriet van het emotionele afscheid plaats maken voor erg mooie herinneringen... Waw, wat een ontzettend sterke en optimistische vrouw.
Soraya, eindelijk rust en eindelijk slapen. Slaap zacht !
Heel veel sterkte... voor het hele gezin.
Sandra
Wat vreemd vandaag,zelfs de zon was verdrietig en liet zich niet eens zien,op deze heel moeilijke dag.
Dag lieve SORAYA !
Zoals Sofietje ga ik ook heel goed naar de sterrenhemel kijken;
Groetjes aan de familie.
Hey Soraya
Ik weet dat je dit niet meer zal lezen maar dit is om iets af te sluiten.Ik denk dat zowat iedereen die je heeft gekend vandaag afscheid is komen nemen.Het was een simpele maar oh zo mooie gebedsdienst met heel veel emoties en veel tedere momenten.Weet dat je voor altijd in ons blijft voortbestaan,je prachtige foto staat op onze kast zo blijf je naar ons lachen en dat doet goed.Slaap nu maar voor altijd,wij allemaal helpen Chris en de kindjes wel mocht het nodig zijn.Vaarwel prachtige dame.
Afscheid nemen doet pijn,
Maar laat de mooie momenten en herinneringen aan Soraya een bron zijn van moed om verder te gaan en met elkaar gelukkig te zijn...
Veel sterkte toegewenst.
Els, Stefaan, Emile & Arnaud
Zomaar...
Bedankt voor alles wat je voor Sofie doet en reeds gedaan hebt!
Zelf sta ik heel dicht bij Sofie en voel ik hoeveel je voor haar betekent, hoeveel je haar steunt, hoe graag je haar ziet en nog zoveel meer...
En nee, ik schrijf niet in het verleden. Want zo een straffe meid als jij, blijft verder leven in onze hartjes!
Het ga je goed lieve meid!
Nogmaals... bedankt!
Ewout
Gisteren liep ik in het dorp en zag een prachtige stoet met paarden, vele mensen met intens verdriet.
Even ben ik blijven stil staan, onwetende dat je afscheid genomen had van ons, je familie, je vrienden.
Een vriend kwam in de nammidag zeggen dat het "vrouwtje van Van Zelle" begraven was.
Mijn hart stond even stil.
Dit kon niet waar zijn.
Ik had je blog nog gelezen vrijdag, toch nog maar eens kijken.
Hoe dom kon ik zijn, ik keek nooit naar de reacties.
Inderdaad je bent er niet meer en ik heb niet eens afscheid kunnen nemen.
Maar nu kan je eindelijk rusten, slaap maar liefste Soraya, eindelijk geen pijn meer.
Doe hierboven de groetjes aan mijn oma, ook zij heeft de strijd aan die vreselijke k-ziekte verloren.
Aan Cris en de meisjes, jullie hebben een pracht vrouw en mama.
Tot later Soraya !
Conny
Soraya,
Ik kan het niet laten om nog een berichtje te sturen, dan heb ik het gevoel dat je nog een beetje tussen ons bent...
Jou begrafenis was aangrijpend... ik hoop voor Chris en de kindjes dat ze zich gedragen voelen door iedereen die aanwezig was, het toont nog maar eens wat en pracht vrouw je was.
Het is allemaal niet eerlijk, en ik ben een lotgenootje...dus het gaat tot diep
van binnen...confrontatie is groot vandaar geef maar veel signaaltjes ..we kijken ernaar uit.
Lieve meid, tot later....
De wereld heeft je toch zo'n onrecht aangedaan dacht ik alsmaar gisteren in de kerk. Schuldig voel ik me als ik vandaag lach, als ik een koffie neem, als ik iets doe wat jij niet meer kan doen. Het woord dipje doet zo'n pijn iedere x als ik je webblog open. Vandaag heb ik hier ook zo'n serieuse dip, ik kan niet werken op bureau, alles zit me tegen. Dan denk ik och was Soraya daar maar om tegen te "zagen", schandalig gewoon, jij had meer reden om te zagen, niet. En toch deed jij elke dag zo gewoon voort, ik kan dat gewoon niet. Soraya, weet je, je mag echt fier zijn, Chris pakte je meisjes zo warmhartig bij hem, de oudste dicht in de armen van papa op de stoel in de kerk op zoek naar troost. Chris, je bent een prachtpapa.
Dag Imani & Yasirah, het is een mooie tekening op het prentje van mama. Zo'n bloeiende bloem met lachende blaadjes, voor elk een sterretje aan de lucht en elk heeft een hartje erop getekend. Echt heel mooi, meisjes. Ik heb het aan mijn dochters getoond en de oudste werd er eventjes stil van.
Nog ééntje om het af te leren,
kom net van bij Chris, de urne staat er, naast haar foto, met op de muur een deel van de tekst van 'mijn vlakke land' van J. Brel, het deeltje, 'warme liefde', wat ze nog zelf aangebracht heeft! Het deed deugd om haar aanwezigheid weer te voelen, weliswaar in een andere vorm.
Zo bollie, ben blij dat ik weer tegen je kan praten!!,( kzou nogal verschieten éé als je iets zou terugzeggen!!! Maar ja, ik zou dan direct antwoorden, ze moet weer het laatste woord hebben,...:)
Tot ooit lieve schat!!!!!
Hallo blogvrienden,
Weet je, Hilde heeft gelijk.
De aanwezigheid van ons Soraya, blijft overal hangen.
Weet je,
haar foto straalt zoveel warmte, genegenheid en rust uit.....
ook al zijn we allemaal verdrietig,
als je haar lieve lach ziet,
wel,
daar zijn gewoon geen woorden voor,
wat je dan voelt en wat er dan door je heengaat.
Je bent er gewoon nog altijd en je zal er altijd zijn!!!!!!!
Groetjes
Martine
vaarwel soraya, je hebt je strijd gestreden!
Jammer dat je op zo'n jonge leeftijd van de wereld weg moest!
Veel sterke aan echtgenoot en kinderen!
Yvette
Net zoals Hilde : (a large) one for the road!
Het is al iets meer dan 20 jaar geleden dat wij Soraya leerden kennen op de hogeschool voor vertalers en tolken in Gent. Daar viel Soraya op omwille van haar warme persoonlijkheid, schitterende glimlach en natuurlijke elegantie. Men viel in bosjes voor haar, students and teachers alike …
Opvallen deed ze ook met andere dingen. Dat ze voor een talige opleiding koos, was geen toeval. Haar liefde voor woordspelingen blijft me bij: van ‘les origines du mal” maakte ze “les origines du mâle” waardoor ze aan een droge les Frans ineens andere perspectieven bood … Het recentste en helaas laatste bewijs van haar taalvirtuositeit was haar blog: met enkele pennentrekken riep ze het juiste gevoel bij ons op –hoe pijnlijk het ook was. Voelde niet iedereen - kennissen maar vooral ook onbekenden die haar via de blog leerden kennen – zich onmiddellijk betrokken bij haar lotgevallen? Zie ook op haar blog haar kleine stukken poëzie. Haar raak gekozen tekstflarden uit liedjes waarmee ze telkens opende.
Ik denk ook aan haar passie voor muziek: ze was een wandelende juke-box van allerlei motown, r&b en pop-deuntjes. Haar enthousiasme toen ze met haar dochter naar een optreden kon gaan! Ze had trouwens zelf ook een heel mooie stem. Tijdens een vrijgezellenavond (het was voor ze herviel en ze bruiste weer van energie) verzeilden we in een karaoke-bar waar ze iedereen verstomd deed staan met haar interpretatie van Kate Bush. Ze was zelfs zo enthousiast in haar gezang dat ze vergat de micro aan ons door te geven toen wij werden verondersteld een stukje van het refrein mee te brullen. Een geluk voor het publiek trouwens …
Om te vieren dat we elkaar al 20 jaar kenden, trokken we vorig jaar met ons bende van 8 overjaarse schoolvrienden een weekend naar Dublin. Hoewel Soraya de week tevoren op haar blog melding maakte van het vele ongemak dat een medicatiekuur haar bezorgde en wij vreesden dat we het niet zouden kunnen meemaken, zat Soraya toch op zaterdagochtend met ons op het vliegtuig. Ze zou zich een weekend lang vermaken en dat k-woord verbannen naar de achtergrond. Dergelijke intensiteit van genieten –carpe diem, weet je- gaf iedereen een opstoot waardoor we ons warempel echt weer 18 waanden!
Normaal hadden we vorige zaterdag afgesproken om samen een aantal foto’s te bekijken en nog meer herinneringen op te halen. Soraya haalde het niet. Wij besloten om onze afspraak toch te laten doorgaan. We hebben samen de middag doorgebracht buiten op het terras en we hebben heus niet alleen gebleit. We hebben de cd die ze aan iemand van ons vroeg samen te stellen, op endless repeat gezet. We hebben genoten van elkaars gezelschap en we zijn weer aan het plannen geslagen voor volgende rendez-vous. We geven niet op, zoals ze ons vroeg. We hadden een foto voorbereid voor Soraya van ons bende in Dublin, toevallig op café… Erop staat te lezen: Nowhere without you. Ze laat ons nooit meer los...
Slaap als een reus
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
doe de deur dicht van de doos
Ik slaap
Veel sterkte Imani, voor jou, je papa en je zusje Yasira
Liefs,
je klasgenootje Giano, Sféa en Viveca
Ieder kent het in zeven talen
het sluipt
het wringt zich in alle bochten
het verrast
laat het verleden dwalen,
komt altijd ongepast.
Langzaam wordt plots
vreugde wordt verdriet
verzet
gevecht,
ik wil het niet!
Maar toch
heeft het zin,
afscheid,
misschien een nieuw begin?
chris
Veel sterkte en moed voor Chris, de kinderen, Hakim, de familie om het verlies van deze lieve vrouw.
Fam. Verhelst LRV Zele
Hey Sor, nog steeds voor het slapengaan lezen we je blog.
Slaap zacht, we missen je zo.
aan Chris, de kindjes en de familie
veel sterkte, we denken aan jullie.
Eliane
Hey Sorke,
Ik hoorde vanavond een prachtig nummer van Melissa Etheridge. Ik wou de tekst nog even met je delen. Het gaat je goed. DAVID
Take off my shield
Carry my sword
I won't need it anymore
Find me a sky
Give me my wings
Frozen and broken but free
Tell them I'm all right
I'm coming home
Tell them I'm all right
I am alone
This war is over
I'm coming home
Take off my shame
Bury it low
I won't need it anymore
Find me the sun
Give me it whole
Melt all the chains in my soul
Take off my pain
Carry me slow
I won't fight here anymore
Tell them I'm all right
I'm coming home
Tell them I'm all right
I am alone
This war is over
I'm coming home
Voor Soraya
Een zacht gefluisterd gebed van geloof
ging stijgend door de nacht
voorbij de maan en voorbij de wolken
voorbij de sterren die daar helder fonkelen
drijvend, elegant wervelend
voorbij de grenzen van aardse zorgen
nu bestemd voor de hemel
maakt het daar zijn reis
zacht en zoet als de vleugels van een engel
kwam het drijven door de hemel
het opheffen van het gefluisterde gebed van geloof
dat daar in de nacht steeg!
Wij blijven aan je denken Soraya...mijn zus was op je begrafenis en toen ze me belde was ze bedroefd maar ook ergens blij dat ze er kon bijzijn om je blijvend dicht bij haar te voelen!
het gemis is groot
maar anders als ik aan jou denk
krijg ik ook een innerlijke rust
je blog af en toe eens lezen heeft terug kracht
je bent bij veel vrienden en vriendinnen in het hart gegrift
Dag mijn sterretje,
ik kan niet slapen. Je verdwijnt niet uit mijn gedachten. Ik zie je van hoog aan de hemel blinken, twinkelen en fonkelen. Betekent jouw knipperend 'knipoogje' dat ik moet slapen? Ik weet het, ik weet het... en ik beloof je dat ik het zo meteen nog een keertje zal proberen! Blijf maar schijnen, blijf maar fonkelen, blijf maar als mijn lichtje in de duisternis schijnen! Het geeft me rust.
Ik wou dat ik je een zachte knuffel kon geven... maar ik moet dit loslaten, het kan niet meer, nooit meer! Sorke, wat heb ik het daar moeilijk mee. En toch, toch blijf ik koppig geloven dat je mijn woorden nog leest en de intensiteit ervan voelt. Dus geef ik je nog een knuffel, in gedachten. Meer zelfs, herinner je je nog de eerste keer dat we elkaar zagen? Ik kreeg een knuffelbeer van je. Ewel e, jouw knuffelbeer heeft een ereplaatsje gekregen in mijn bed én hij/zij (of het) krijgt nu dagelijks mijn slaapzoen, diegene die ik anders iedere avond of nacht virtueel naar jou stuurde! Wat mis ik het zo...
Slaap lekker Sorke!
Dag Soraya,
Deze morgen was ik aan het strijken, met zoals gewoonlijk de radio die aan staat op de achtergrond.
Ineens hoorde ik het volgende lied:
Out on the wiley, windy moors
We`d roll and fall in green.
You had a temper like my jealousy:
Too hot, too greedy.
How could you leave me,
When I needed to possess you?
I hated you. I loved you, too.
Bad dreams in the night.
They told me I was going to lose the fight,
Leave behind my wuthering, wuthering
Wuthering Heights.
Heathcliff, it`s me--Cathy.
Come home. I`m so cold!
Let me in-a-your window.
Heathcliff, it`s me--Cathy.
Come home. I`m so cold!
Let me in-a-your window.
Ooh, it gets dark! It gets lonely,
On the other side from you.
I pine a lot. I find the lot
Falls through without you.
I`m coming back, love.
Cruel Heathcliff, my one dream,
My only master.
Too long I roam in the night.
I`m coming back to his side, to put it right.
I`m coming home to wuthering, wuthering,
Wuthering Heights,
Heathcliff, it`s me--Cathy.
Come home. I`m so cold!
Let me in-a-your window.
Heathcliff, it`s me--Cathy.
Come home. I`m so cold!
Let me in-a-your window.
Ooh! Let me have it.
Let me grab your soul away.
Ooh! Let me have it.
Let me grab your soul away.
You know it`s me--Cathy!
Heathcliff, it`s me--Cathy.
Come home. I`m so cold!
Let me in-a-your window.
Heathcliff, it`s me--Cathy.
Come home. I`m so cold!
Let me in-a-your window.
Heathcliff, it`s me--Cathy.
Come home. I`m so cold
Het was niet Kate dat ik hoorde, maar onze Soraya.
Zoals jij dat lied kon zingen, kon er niemand.
Iedere keer dat ik dit lied hoor, dan hoor ik jou en dat zal zo voor altijd zijn .
Dikke knuffel aan jou, daar boven.
Conny
Dag Sorayatjen,
Ik was vandaag met mijn ventje een heerlijk boottochtje aan het doen en ik keek naar die mooie blauwe lucht en ik zei : 'Wat zou Soraya aan het doen zijn hierboven???' En mijn man zei : 'niks zeker?' En ik dacht: ze zal heerlijk aan het rusten zijn... ze zal ook in haar nopjes zijn met zo'n mooi zomerdagje. Liefste Soraya, ik blijf aan je denken... Ik raak het niet zo gewend dat je er niet meer bent. Telkens ik je blog open, hoop ik dat je nog iets schrijft. Het kan niet meer... Ik weet het maar toch... Lieve Soraya, ik vergeet je nooit!!
Aan de kindjes en man van Soraya : sterkte en veel moed in deze moeilijke tijd!!!
Groetjes van Catjen
Oproep om leuke foto's van Soraya
Beste vrienden en vriendinnen van Soraya,
Voor de kindjes en Chris verzamelen we alle toffe foto's die er genomen zijn op de vele feestjes en ruitertornooien die we samen met Soraya mochten meemaken.
We zullen ze verzamelen, op dvd schrijven en aan hen bezorgen.
Dus mochten jullie nog een leuke foto of digitaal bestand in jullie archief terugvinden bezorg het dan aan: Foto Perspektief Oosteeklo Dorp 36 Oosteeklo of mail ze naar: perspektief@skynet.be
alvast bedankt
Eliane
Vlieg vlieg klein vleugeltje
Mijn liefste, mijn zwaluw
Ga maar ver, ga gerust
Hier houdt niets je tegen
Vlieg naar de hemel en de lucht
Verlaat ons verlaat de aarde
Leg die mantel van ellende af
Verander van wereld
Vlieg vlieg klein zusje
Vlieg mijn engeltje, mijn pijn
Verlaat je lichaam en verlaat ons
Opdat jouw lijden eindelijk eindigt
Vlieg naar de andere oever
Die van de bloemen en de lach
Die, die je zo graag wou
Jouw kindertijd
Vlieg vlieg mijn liefde
Aangezien de onze te zwaar is
Aangezien niets jou verlichting brengt
Vlieg je laatste reis
Laat je uren van uitputting los
Vlieg, je hebt het niet gestolen
Wordt een ademtocht, wees een duifje
Om weg te vliegen
Vlieg, vlieg klein vlammetje
Vlieg mijn engeltje, mijn ziel
Verlaat je huid van ellende
Zoek het licht
Vertaling van "vole" van Celine Dion
Speciaal voor jou Soraya
Liefs Conny
Ik heb zoveel steun uit jouw blog gehaald, dat ik er nog elke dag in lees. Het heeft een band geschept die nooit meer verbroken zal worden, het is alsof je nooit ben heengegaan!
Chris
Elke dag ontmoet je mensen, maar de meeste daarvan ben je snel vergeten. Soms echter kom je iemand tegen die je bijblijft, en zo iemand was jij. We hebben elkaar maar enkele keren ontmoet, toen ik met Nuncio mijn B-brevet deed(wel grappig, als 25-jarige tussen al die jonge gasten)en daarna samen met Chris mijn toegangsexamen voor Initiator in Heverlee. Maar toch bleef je hangen, door je enthousiasme, je flair, omdat je een ferme madam was. Ik vernam pas zondag het droevige nieuws van je heengaan (van de nieuwe eigenaars van Nuncio), en ook van het bestaan van je blog. Maandag heb ik hem bijna in 1 keer helemaal gelezen. Ik vind het onwaarschijnlijk straf hoe je met die vreselijke ziekte bent omgegaan, je optimisme en moed elke dag opnieuw. Het heeft mij nog meer overtuigd van het feit dat je zo veel mogelijk uit dit leven moet halen. Bedankt daarvoor.
Chris, Imani, Yasirah, ik wens jullie veel sterkte in deze donkere periode.
Ingeborg
We zijn nu een 10 dagen verder... je afscheid blijft hangen.
Elke dag bekijk ik jou blog. Al die mooie teksten, verhalen van mensen die het dichtst bij je stonden. Ik kan mij heel goed voorstellen er vele mensen zijn die jou niet kunnen loslaten. Zelfs ik kan het niet en ik kende je wel maar niet zo persoonlijk. Dus wat die mensen, die aan je zij stonden, je door je strijd hielpen moeten meemaken...Ik zou ze een hart onder de riem willen steken en ik hoop dat ze met hun verdriet bij anderen terecht kunnen! Want alleen kan je dat volgens mij niet dragen! Ik kan en wil het mij niet voorstellen dat ik voor altijd afscheid zou moeten nemen van één van mijn boezemvriendinnen! Die geven mijn leven zo'n extra dimentie. Je mag nog zo'n goede relatie hebben, een fijn gezinnetje, zonder mijn boezemvriendinnen... pff
Uiteraard wens ik Chris, de kindjes, en jou familie ook heel veel sterkte toe, hun verdriet, het gemis, het zal zo immens groot zijn. Niet beschrijfbaar...
Maar zoals, Inge, Sofie, Paddy, Catjen, Conny en zovelen anderen hun gevoelens proberen te verwoorden... Het raakt me. Je was en bent echt omringd door zoveel liefdevolle mensen. Een super lieve man, een prachtvader voor je kindjes, je kindjes zelf, je broer, en al je andere familie, en dan al die vriendinnen. Amai, dat kan alleen beamen wat al zo dikwijls is geschreven en gezegd, Jij was echt een prachtvrouw. Ik wil nu afluiten met die ene reactie van iemand en ik hoop dat velen deze kunnen nazeggen...
"Het gemis is groot
maar anders als ik aan jou denk
krijg ik ook een innerlijke rust
je blog af en toe eens lezen heeft terug kracht
je bent bij veel vrienden en vriendinnen in het hart gegrift"
Het Beste aan iedereen
Aan Soraya Belala
waar moet ik heen met mijn verdriet
als de zon is verdwenen
als de maan is verschenen
waar moet ik heen met mijn verdriet
als de regen is verdwenen
als de dauw niet is verschenen
waar moet ik heen met mijn verdriet
als jij bent verdwenen
als jij niet bent verschenen
waar moet ik heen met mijn verdriet
ik weet het niet
waar moet ik heen met mijn verdriet
jij bent voor ons niet verdwenen
jij bent voor ons verschenen
Dankbaar om het leven zullen wij in uw teken
alles verder geven.
Carpe Diem, dat het je goed mag gaan.
Hilde, Koen en Sharon Braekman
Elke dag weer opnieuw...
elke dag weer opnieuw jij.
Daar ben je,
en je blijft er.
Steeds weer,
steeds meer en meer.
And your light never fades....
chris
Lief Sorke
Vandaag herlas ik met heel veel tranen van verdriet jouw lieve mailtjes, je steunende reacties op m'n blogje én je krachtige smsjes! Supermadam dat je bent! Wat mis ik je zo! Mijn woorden voor jou zijn eindeloos en grenzeloos. Ik wil je nog zoveel zeggen, ik wil je nog zoveel schrijven en... maar je kent me: ik geef niet op. Ik stuur al mijn gedachten op vleugels van de engeltjes naar jou! En ik weet zeker dat de engeltjes mijn gedachten aan je doorgeven want elke avond wacht ik op je en iedere avond zie ik je ontwaken. Soms ben je onzichtbaar (maar dan tover ik jou tevoorschijn in mijn gedachten), soms zie ik je van heel vér maar vaak ben je zo dichtbij. Er gaat geen nacht voorbij dat je eens niet even komen stralen bent! En dat troost me een heel klein beetje...
Sorke, morgen moet ik opnieuw voor m'n portie vergif. Jij was zo'n dappere sterke moedige vechter en aangezien jij mijn grote voorbeeld bent, wil ik ook graag proberen om sterk zijn en te blijven! Maar ik weet ook dat ik soms gewoonweg niet kan tippen aan jou... Ik zal nooit zo sterk worden als jou, zeker weten!! Alk het niet haal, dan zie ik dat als een teken van jou, een teken dat je me nodig hebt. Dat stuurde je me ook in een smsje. Dat je zou wachten op mij en al wie je lief hebt! Geniet nu maar van de rust want als we weer samen zijn, euh.. dat wordt een super de luxe weerzien, we zullen wat in te halen hebben! Ook al kunnen we ons momenteel niet meer aan elkaar optrekken of vasthouden, toch doe ik het nog een heel klein beetje want het plekje dat jij veroverd hebt in mijn hart, is zo immens en intens, dat ik het gevoel blijf hebben dat we nog samen aan het vechten zijn!
Bedankt Sorke!!!!!!
God looked around His garden and
found an empty space
He then looked down up to the earth
and saw your tired face
He put His arms around you and
lifted you to the rest
God's garden must be beautiful
He only takes the best
Conny
Vlieg met me mee naar de regenboog.
Lieve Soraya,
Morgen is het één maand geleden dat we afscheid van jou moesten nemen.
Een afscheid met immens verdriet
maar ook een afscheid met fierheid
om wie je was
en om wie je nog altijd bent.
Want je leeft verder in ieder van ons.
Alle moed en kracht die jij steeds weer uitstraalde,
wel die geef je nog steeds.
Ze mogen fier zijn hierboven,
dat ze jou mogen leren kennen.
Je leeft voor altijd voort,
waar je ook mag gaan,
en ik hoop dat ik ooit
op je pad mee mag gaan.
Jij bent iemand
om NOOIT te vergeten......
Liefs
Martine
Lieve Soraya,
Morgen is het één maand geleden dat we afscheid van jou moesten nemen.
Een afscheid met immens verdriet
maar ook een afscheid met fierheid
om wie je was
en om wie je nog altijd bent.
Want je leeft verder in ieder van ons.
Alle moed en kracht die jij steeds weer uitstraalde,
wel die geef je nog steeds.
Ze mogen fier zijn hierboven,
dat ze jou mogen leren kennen.
Je leeft voor altijd voort,
waar je ook mag gaan,
en ik hoop dat ik ooit
op je pad mee mag gaan.
Jij bent iemand
om NOOIT te vergeten......
Liefs
Martine
Het is een maand geleden dat dat gruwelijk kankermonster jou van ons afnam!!
Waarom is het zo
dat als ik een
kleur zie
ik aan jou denk?
Waarom is het zo
dat als ik een lied hoor
ik aan jou denk?
Waarom is het zo
dat als ik een ster zie
ik aan jou denk?
Waarom is het zo
dat overal
waar ik kom
ik aan jou denk?
Alles doet me aan jou denken!
Ik mis je zo, Sorke!!!!!!!!!!
Hey Soraya,
Ik wou je ff laten weten dat we zondag oma en opa geworden zijn, van een prachtmeisje LOBKE genaamd.
Kon je dit nog maar meemaken, maar ik ben er zeker van dat je van daarboven alles goedkeurend gade slaat.
Veel liefs
Conny
Soraya,
Het is nu al een maand geleden dat je bij ons werd weggehaald...
Maar het blijft moeilijk.
Voor alles is er nu terug een eerste keer.
Zoals toen ik de vrijdag voor het eerst terug naar de achttaltraining ging, manman, wat voelde ik me klein, net zoals een klein kindje die voor het eerst iets zonder zijn mama moest doen, zo voelde ik het aan...
En ook het eerste tornooi zonder jou zal volgen.
Pff het is allemaal zo oneerlijk.
Ik kan er nog steeds heel moeilijk mee om, het betert nauwelijks, elke dag worden we er mee geconfronteerd.
En dat maakt het zo moeilijk, verdomme, zo moeilijk. Het had niet gemogen!! Het maakt me zo verdrietig...
Over een uurtje verjaart je oudste dochter, en de familie doet er alles aan om ze een reuzefeest te geven, ze zal ervan genieten!
Als ik kon toveren, Sorayaatje,
toverde ik jou terug en hield ik je zo hard vast, dat je nooit meer weg kon!
Ik mis je zoooo hard!!
Hou ons in het oog, Sorayaatje!
Een dikke zoen !!
Anouk
Time passes
Gone so soon, the time we spent with you
And like an old, old tune keeps running through our head
We wanted to say, so many things
But our mouth went dry, and one word and we'd cry
(Paul Weller)
Would you know my name, if I saw you in heaven.
Would it be the same, if I saw you in heaven.
I must be strong, and carry on.
cause I knaw I don't belong here in heaven!
Eliane
Dag schattie,
net zoals Anouk mis ik je GIGANTISCH!!!!!!!Inderdaad bij alles wat 'de eerste keer 'is gaat er een golf van verdriet over me heen!!!De eerste keer naar 'onze' winkels, 'onze' donderdag waarop we steevast de meest onnozelste dingen deden,het verjaardagsfeestje van Imani voor de eerste keer zonder mamatje, (Chris heeft wel de superpapa gespeeld door voor heel de klas spelletjes te organiseren en in heel goede banen geleid,....).Op het einde van de middag kwamen papa's en mama's hun kroost ophalen, enkele mama's zeiden tegen mij 'bedankt voor het feestje!!!!!!!!! Heel lief bedoeld natuurlijk maar JOUW plaats was daar!!!! Ik ben toen even gaan uithuilen bij de paardjes in de wei!
Waar ik ook zeer veel verdriet bij heb, zijn de momenten als jouw kindjes bij mij zijn, of we samen op stap zijn, zoals deze week aan zee, winkeltje met bloemetjes, picknicken op het strand, pootje baden met jouw boelies,...Ik geniet er uitermate van hoor, maar het liefst had ik jou er bij natuurlijk!!!O wat zouden we weer lol trappen, manman!
Vandaag vloekte ik op Patrick en toen had ik bijna de automatische reflex om je een 'klagen over onze mannenberichtje 'te sturen. Het is echt afkicken zulle!!!!!
Ik ben wel blij dat ik bijna elke dag tegen jou kan praten in je urne! Soms zegt Yasirahtje als we de bloemetjes water geven bvb; 'heb je al aan mama gezegd dat we nu de bloemen gaan water geven, of dat we naar de zee zijn geweest!
Amai, ik wist niet dat een mens zo veel tranen heeft, en die blijven maar komen??? Hopelijk verdwijnt de 'letterlijke ' krop in mijn keel een keer!!!!
Een hele dikke zoen voor mijn bolleken!!!!!!!!
Dag mijn medestrijdertje (en grote voorbeeld), mijn zonnetje, mijn sterreke.....
Sinds die ene dag weet ik geen woorden meer te vinden
weet ik niet meer wat ik zeggen wou.
Gedachten teveel, woorden teweinig
Pijn in mijn hart
een niet uit te spreken taal
Onbeschrijfelijke verdriet
en dit alles stiekem zodat niemand het ziet
Die gigantische leegte vanbinnen
laat een ferme kilte na
Maar Sorke, zoals jij het zou gewild hebben:
Elke ochtend geniet ik van
het gezang van de vogeltjes
die jouw stem vertegenwoordigen.
Elke avond piep ik naar de sterretjes
die mij rust bezorgen als ik jou
zo stralend zie fonkelen
Elke dag geniet ik van de zon
waarin ik jouw warmte voel
Elk donker wolkje
tover ik om in een gedempt lichtje
Elk regendruppeltje
zie ik als een traan van jou voor de bloeiende bloemen en bomen
Kon ik maar al vliegend een brug bouwen
naar de zon en de sterren
om je even gezelschap te komen houden!!!
Liters tranen... oneindig veel gedachten.
Slechts 3 woorden...
IK MIS JE!!!!!!
Chris, geniet van je bouwvakantie met de kindjes samen. Erg om te zeggen "genieten", sorry ik weet niet hoe anders dit te verwoorden. De kindjes zullen blij zijn samen met de papa. Doet me verdriet te weten dat dit de 1ste vakantie zonder mama is, de mama had er bij moeten zijn, genieten met de camper. Chris, je doet zo je best.
Chris,
Ik ben er zeker van dat Soraya er overal bij zal zijn, wat jullie ook mogen doen tijdens het verlof.
In jullie hart neemt ze overal aan deel en wees er maar zeker van dat ze ook over jou en de meisjes waakt.
Soraya was en is een dappere madam, maar ook jullie zijn dat.
Hoe jij en de kinderen moedig doorzetten......
Maar zoals Soraya tijdens ons laatste gesprek zei : "life is shit, and shit happens"
Dikke knuffel
Conny
Lieve Soraya,
Aan de hemel staat een sterretje bij, en dat sterretje ben jij!
Ik ben de storm en jij de bries die me verder blaast.
Ik ben de dromer en jij de droom die ik droom.
Een droom die verborgen in een hoekje van mijn gedachten zich als een film blijft herhalen, elke dag en nacht opnieuw! Er is geen enkele manier om je uit mijn gedachten en hart weg te krijgen.
Ik mis je,
mijn sterrenzonnetje!!!!!!!!!!!!
Hey Sorayatjen,
Ik wil je toch nog even zeggen dat ik nog elke dag aan je denk!
Als ik 's avonds het kaarsje doe branden bij je prentje en bij mijn mama haar foto dan spreek ik soms tegen jou... En in vele andere dingen die ik meemaak tijdens de dag dwalen mijn gedachten soms spontaan naar jou. Als ik dan eens een baal-dag heb of ik begin weer te piekeren over mijn gezondheid bij een naderende controle dan verman ik mijzelf en denk dan aan jou. De vechter! de moedige goedlachse Soraya. Ik praatte vorige week nog over jou met een verpleegster die nieuw was hier op het oncologisch dagziekenhuis in Eeklo. Ze zei dat ze meer dan 20 jaar op oncologie werkte in Lucas. Oh maar dan heb jij vast en zeker Soraya gekend zei ik. En ja natuurlijk kende ze jou. En weer lof over onze Soraya. maar ja, je bent er vet mee hé meid. Wij kunnen er nog over praten maar jij jammer genoeg niet! Maar toch voel ik precies nog ergens je aanwezigheid... Liefste Soraya je hebt in die korte tijd dat ik je gekend hebt voor altijd iets nagelaten en betekend in mijn leven!!! Voor Chris en de kindjes hoop ik dat ze sterkte vinden bij mekaar en toch mogen genieten van de vakantie!
Liefs en dikke zoen,
Catjen
Vandaag is het reeds 2 maanden dat onze lieve Soraya overleden is , ik heb er vandaag veel aan gedacht, wat gaat de tijd toch snel en nu ga ik slapen en dromen van van mijn nichtje
een kusje en vlieg naar boven
Tante Simonne
Reeds twee maanden ben je naar de overkant,maar dikwijls in mijn gedachten,lieve Soraya.
Ga als het duister word speciaal een kaarsje aansteken,en heel goed laten flikkeren in de donkere nacht.
Groetjes aan de kapoentjes en hun papa!
Reeds 2 maanden geleden en het gemis blijft en de drang naar je blog . Laat je sterretje maar fonkelen en papa geniet maar met de kindjes
Hey Soraya,
Ik kom nog eens piepen.
Deze morgen heb ik de pc eens "gekuist" en ik kwam je foto tegen.
Konden we dit maar ongedaan maken, die verdomde K-ziekte.
Maar gelukkig hebben we hele mooie herinneringen aan jou.
Vergeten zijn we je niet, soms komt je naam spontaan aan bod en dagdromen we luidop hoe jij dat allemaal zou ervaren hebben.
Zoals BV ons klein Lobke, die nu ook al 5 weken is.
Ben er zeker van dat je hart zou smelten moest je haar zien, een echt poppemieke is ze.
Maar ben er van overtuigd dat je het allemaal in het oog houd van hierboven.
Tot gauw,
Veel liefs,
Conny
Dag Soraya,
Ik hoorde vanmorgen je favoriete liedje, Brothers in Arms van Dire Straits. Echt, ik stond te wenen achter mijn afwas toen ik dit hoorde. Het was net of je er was, eventjes, juist om te zeggen "Hallo, alles goed met me". Och meid, waar ben je nu?
Dag Hilde, dag grote zus van Soraya,
Elke dag kijk ik naar de webblog van Soraya. Het zou troostend zijn om te weten hoe het verder gaat. Ik hoop dat je kindjes het goed gehad hebben op reis. Nog een goede 2 weken en dan die gevoelige 1ste schooldag, 1ste leerjaar voor de jongste. Ga je mee met hun, begeleiding naar de schoolpoort? Soraya keek er zo naar uit... Het ga je goed, en warme groeten van je webblogger-fans.
Voor de zus die de kapoentjes nu verzorgd,als ik het goed begrepen heb,het allerbeste voor de komende periode.
Sterkte!
Beste anoniem en Maria M (mama van Elly denk ik)
om alle misverstanden de wereld uit te helpen; de papa zorgt voor de kindjes, ik spring bij waar nodig.Gezien de omstandigheden verloopt alles redelijk goed.
Lukas is met Chris en zijn kids plus neefje Louis naar de Ardennen geweest met de camper,een week later zijn Imani ,mijn man en ik plus onze kids naar Frankrijk geweest, ook met de camper.Het was zeer leuk, ontspannen, maar, het gemis blijft!
Niets of niemand kan onze BLOEM vervangen, telkens, bij elk ding dat we doen denken we;'was mama maar hier, was sorke maar hier,..
Vorige week deden we een spelletje waarbij ieder een wens mocht doen, Yaske zei, 'ik heb een wens, maar,...die zal toch niet uitkomen zeker?'!!!!
Uiteraard blijft het GROTE verdriet, maar elke dag probeer ik te zeggen, CARPE DIEM, en heel dikwijls lukt het!!!
De eerste schooldag is uiteraard gereserveerd voor de papa!!! We kijken er met z'n allen naar uit hoe de meiden het zullen stellen op hun nieuwe school, maar met de hulp van omatje en papa zal het allemaal wel loslopen!
Zoals sorke zei zullen de weekends voorzien zijn voor de 'Kaprijkse contacten', de kids hebben nog drukke tijden in het verschiet!!
By the way, Sorke, we blijven je GIGANTISCH missen!!!!!
Dikke dikke zoen!!!!
Hey Soraya
Ik weet dat je dit niet echt meer zal lezen en toch moet ik dit nog schrijven .Arsene en ik zijn pas terug van verlof in Frankrijk en we zijn langs Bordeaux naar huis gekomen en dan verder langs Normandié .S'avonds waren we gaan wandelen aan het strand van Crotoy toen kwamen de gedachten terug aan ons ,vorig jaar zijn we eens een paar dagen naar Normandiè geweest en op onze laatste dag hebben we samen op onze poep op het zand een flesje wijn soldaat gemaakt en veel gepraat om daarna weer naar huis te keren.Toen we daar nu terug waren kwamen al die beelden terug en zo heb ik je nog eens precies echt terug gezien,meid wat missen we je toch dit zal nog heel veel tijd nodig hebben om het een beetje te aanvaarden maar vergeten dat nooit.Wie weet lees je wel over mijn schouder mee,dada.
Soraya,
Ik heb je nooit gekend, maar ik weet , uit de verhalen die men vertelt, dat jij een prachtvrouw moet zijn geweest. Een vrouw waar men ongelooflijk veel respect voor 'heeft', waar men naar 'opkijkt'! Ik weet niet of ik dit al dan niet in de verleden tijd moet schrijven, want jij bent heengegaan, maar niet van je geliefden weggegaan... Je leeft in hen voort! Wees gelukkig daar..
X Marlies
reeds 3 maanden en nog altijd dagelijks naar je blog kijken in de hoop . we missen je woorden schieten ons te kort
Sorayaatje,
Het is zo moeilijk om nog iets te schrijven, maar nog moeilijker om niets te schrijven. Het is nu drie maand geleden.
We missen je hier nog steeds zo hard!
Weet dat niemand jou ooit kan vervangen! Jij bent en blijft ons liefste en moedige Soraya waar we heeeeel trots op zijn.
Anouk
Hoi Soraya
K'lag vandaag in mijn zetel in den hof en ik keek naar boven en ik zij tegen mijn 2 kleinkinderen Ewoud en Santiago , ginder heel,heel boven daar woont de mama van Imani en Yashira nu , meisje wat mis ik je toch
Een kusje voor jouw
Tante Simonne
Aan Imanie en Yashira en natuurlijk ook aan de papa,
Morgen is het 1 september...de grote dag...terug naar school...voor jullie zal het toch wel anders zijn dan anders...maar weet dat we heel veel aan jullie denken en al onze positieve energie naar jullie daar in 't stad gaan zenden.
Veel succes meisjes !!!!
Eli en Stiene
Dag Soraya,
Vandaag zette ik m'n kindjes af aan school en ik dacht aan jou, aan Chris. Wat een krop in de keel had ik toen bij het afscheid nemen. In mijn gedachten had ik Imani & Yasirah in mijn hart. Het beste papa en een dikke duim voor je liefdevolle omgaan met je schatten. Soraya, je kindjes hebben het goed gesteld deze morgen, kon ik je dit maar eens zeggen of kon je maar eens zien hoe goed ze het deden op school vanmorgen.
ik mis je op deze speciale dag...
ik mis je als ik het zonnetje zie stralen
Ik mis je als ik de regen hoor knetteren
ik mis je als ik de sterretje zie schijnen
Ik mis je als ik de wolken zie voorbij schuiven
ik mis je als ik de regenboog doorheen een blauwe hemel zie
ik mis je als ik een lied hoor
ik mis je als ik een bloem zie
ik mis je als ik weer eens slapeloos ben
maar ook als ik slaap, lees, praat, zwijg,..
ik mis je, voor wel duizend redenen, maar vooral omdat je zo heel veel voor me betekent!!!! Je gaat niet uit m'n gedachten Sorke!!!
Aan "Pinokkio" & familie,
Mijn innige deelneming bij het overlijden van je zus.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe!
Sorke
Ik denk elke dag aan jou maar vandaag nog eens extra!!!!!!!
Ik mis je zo...
Dikke knuffel!
Dag Soraya,
je zou 39 worden morgen. Mis je! Mis je! Mis je!
Mag ik er toch nog eentje op drinken? Zal toasten op fantastische herinneringen.
Blijf aan je denken!
Kus, Els
Onze Soraya zou vandaag 39 geworden
zijn, het doet pijn dat ze er niet meer is héél veel pijn.
Het is aan het regenen dat past bij deze dag, bij onze stemming bij ons leed
Tante Simonne
de eerste 7 de september zonder jou,we misssen je nog steeds heel erg!
Met pijn in het hart eindelijk de foto's die iedereen doorstuurde( waarvoor dank) op dvd gezet voor Chris en de kindjes,
vooral foto's van een lachende en feestende Soraya zoals we je het beste kenden, maar ook van ernstige momenten!
Het gaat je goed waar je ook bent!
liefs Eliane
"het werk van god" van the Scene
Het plafond lijkt honderd meter hoog
de ramen geven licht als in een kerk
aan een blinkend witte wolk van beddegoed en zilverwerk
en mijn mond voelt stijf en droog
Met alles raak je ooit verzoend
maar ik, ik zweef boven de grond
mijn gevoel is nog wel puur
maar mijn gedachten tollen rond en
er is niets dat ik kan doen.
en ik kijk naar het werk van god
naar de gaten die het slaat
de zon verlicht de lege plek die jij achterlaat en die ik zie als het werk van god
Als met een simpele beweging van de hand
heeft iets of iemand je leven uitgewist en
niet dat van iemand anders die door niemand wordt gemist
mijn hoofd schreeuwt moord en brand
en ik kijk naar het werk van god
naar de gaten die het slaat
de zon verlicht de lege plek die jij achterlaat en
die ik zie als het werk van god.
Elke keer als het nu vrijdagavond wordt, dan denk ik aan Chris & de kindjes. Soraya genoot zo van haar week-endjes, altijd was er ergens een uitstapje te doen, en nu; en nu...Jammer dat we zo weinig nieuws horen via haar webblog, misschien dat Hilde ons even kan inlichten hoe het geweest was op school met Imani & Yasirah, nu 2 weken verder. Het doet zo'n pijn gewoon die enthousiaste webblog van Soraya te moeten missen, maar iemand kan dat toch levendig houden, niet?
Wat was een 'rare 'dag, die zevende september, één jaar getrouwd, 39 geworden zijn,....
Chris en de meisjes en ik met mijn gezin hebben onze zinnen verzet op ' de kermis in ons dorp'. Zo ging die dag ook voor de kids iets draaglijker voorbij. Ze vonden amusement op de kermis, dat was het belangrijkste!
Ieder verwerkt het op z'n eigen manier. Gisteren bvb, was Yasirah bij mij, aan mijn sleutel hangt een foto van haar mama, ze neemt die vast, streelt erover en trekt haar schoudertjes op, heel aandoenlijk, zo dat kleine meisje die waarschijnlijk tegen zichzelf zegt, 'jij komt niet meer weer hé mama,......
Ondertussen gaat alles zijn gangetje, ze stellen het prima op school, nieuwe vriendinnetjes, yasiratje fier dat ze al kan lezen, (toch enkele woordjes), ze zingen in het schoolkoor, gaan de zondag naar de chiro,Imani gaat met Lukas op tennis,... het lukt wel.
En uiteraard het grootste nieuws, Imani is meter geworden van het kindje van sorkes broer!!!Oh wat zal ze dat bolleke vertroetelen!!!
Groeten, Hilde
Hey Soraya,
Volgend jaar zijn Andy en ik 20 jaar samen, wat gaat het snel hé.
We hadden het nog over jou afgelopen week.
Samen met onze Kim waren we dingen aan het bespreken voor ons "Niet huwelijkfeest" dat doorgaat in februari en toen we de gastenlijst aan het doornemen waren, zei ze nog dat het jammer is dat jij er niet meer bij kan zijn.
Je zou dat prachtig gevonden hebben !
Het thema is "Gothic", maw iedereen in black.
Helaas zal jij er niet echt bij zijn, maar in ons hartje ben je altijd aanwezig.
Dada Soraya,
Tot gauw,
Veel liefs,
Conny
Hey Soraya'tjen,
Piep...hier ben ik toch ook nog even. Kan het niet laten. Denk nog veel aan jou. Passeerde afgelopen zaterdag in de Vromboutstr.(Eeklo-Lembeke) en zag dat daar een grote jumping plaats had. Ik dacht sebiet aan jou, als ik me niet vergis reed jij vorig jaar nog mee? Ik zei tegen mijn man : jaja, sorayatje zal den boel wel in de gaten houden van hierboven. En niet alleen dan dwalen mijn gedachten naar jou af, maar eigenlijk dagelijks. Je prentje staat hier op een centrale plaats en elke avond brand ik mijn kaarsje voor jou, voor mijn mama'tje. Ik ben blij toch nog via jou blog te vernemen hoe jou kindjes en je dierbaren het stellen. Alleen komt het altijd weer op hetzelfde terug : 'WE MISSEN JE '.
Vele groetjes,
Catje
Dublin, a year later.
And the band played on...
"Just like a star across my sky,
just like an angel off the page,
you have appeared to my life,
feels like I'll never be the same"
(corinne bailey rae)
Paddy
Hoe gaat het me je Soraya? Och kon ik dat maar even zeggen; wat mis ik je zo hard. Ik kijk naar buiten & de bladeren vallen van de bomen; jongens toch meisje waar ben je?
Dear Soraya,
Vijf maanden later, nu vandaag, and ik hoorde dit liedje van de Scissor Sisters (The Other Side)
We denken nog allemaal aan jou en missen je!
What will one day
Become of us
We'll grow as grass under their feet
No one here will ever know your name
And you still lie there next to me
If it takes another life
I'll wait for you
On the other side
Everything that comes to me
As good
Belongs to you
I'll count our blessings as I
Wait for you
On the other side
Good luck and I will see you through
Get used to this
Your're going to be alright
The world goes on with or without me
If I don't ever leave a thing behind
I'll still leave you without me
Lieve groetjes aan de familie,en in het bijzonder de kapoentjes!!
Lieve,lieve Soraya
Ik hoop dat je hier boven je rust gevonden hebt,Chris en je mama zorgen héél goed voor de kids wat te verwachten was hé
Ik denk heel veel aan jouw en het is onrechtvaardig dat je niet meer tussen bent
Ik stuur een kusje nar boven
Je Tante Simonne
Dag Sorke
Nog dagelijks kom ik op je blogje piepen... om me wat dichter bij jou te voelen!
Weet je nog, onze eerste ontmoeting? We liepen 'blindelings' naar elkaar toe, alsof we naar mekaar toe gezogen werden. Ook al was het vaak op een plek waar we allebei tegen wil en dank moesten zijn, toch maakten we er het beste van en zorgden we er steevast voor dat het van de eerste minuut dolle pret was... We sleurden elkaar mee in vreugde maar ook in verdriet.
Om ons ziekenhuisavonturen even achter ons te laten, gingen we keer op keer door de straten van de stad slenteren, de Veritas onveilig gaan maken op zoek naar sjaaltjes en mutsen, halt houden bij 't mandarijntje waar 'n zuurpruim deed alsof ze de beste opdienster ooit was.. Jeetje, we tetterden er maar op los, we gierden van het lachen maar we konden elkaar ook -soms in stilte- toeschreeuwen hoe eenzaam, bang en verdrietig we ons soms voelden. Wat we ook vertelden tegen elkaar, we hoefden geen woorden te wikken of te wegen, integendeel: ze kwamen eruit zoals we ze dachten en voelden... En dat mis ik zo! Jouw raad, jouw sterkte, jij als belangrijke schakel in m'n gevecht én leven!
Later vertelden we over onze gestorven papa's en durfden we er zeker van zijn dat ons papa's er van hierboven voor gezorgd hadden dat wij elkaar gevonden hadden... Prachtig vonden we dit! We trokken ons op aan ons stukje hout maar vooral ook aan elkaar en nog steeds heb ik het er heel moeilijk mee dat ik jou geen laatste reddingsboei kunnen gooien heb... want je smsjes waren nog te optimistisch om te beseffen dat het zeer slecht met je ging. Maar zo kenden we jou: 'n vrolijke levenslustige levensgenieter en optimist dat je was!
Ik heb je niet zo heel erg lang gekend maar te intens om je zomaar te kunnen vergeten, om je zomaar los te kunnen laten.
Nee, je blijft door m'n hoofd spoken. Overdag als de zon 'n poging doet om door de donkere wolkenmassa door te breken met haar straaltjes en 's avonds als de sterren ontwaken...
Je blijft mijn zon én sterretje, Sorke. Voor altijd!
Ik zie je graag & mis je!!!!!!!
Sofie
Reeds 6 maanden en toch nog maar juist gisteren regelmatig nog eens kijken op de blog maar nee het gaat U goed sorke weet dat we dagelijks aan u denken
Hey Soraya,
Lang geleden hé, maar uit het zicht is niet uit het hart.
Hier gaat alles zijn gangetje, ons Lobke die groeit als een kool, de voorbereiding op ons feest volgend jaar, de kerst en nieuwjaarsperiode die er aan komt.
Het zal voor Chris, de meisjes en je familie niet gemakkelijk zijn de komende periode, maar in iedereen zijn hartje ben je er zeker bij.
Dikke X
Conny
Op zoek op websites naar vroegere vrienden en kennissen, merk ik dat je er niet meer bent Soraya... En dat je zo'n zware en moedige strijd geleverd hebt. Veel te vroeg en onrechtvaardig. Je was een toffe vrouw, altijd goedlachs en open naar de wereld toe. Zestien en vijftien jaar terug hebben we nog samen gewerkt en ook samen opgetrokken. 't Zijn mooie herinneringen, 'k zie en hoor je nog zeggen: 'Jaja, mijn naam komt van prinses Soraya'. Maar nu kom ik te laat om echt afscheid te nemen. Slaap zacht Soraya, sterkte voor je man en kinderen.
dag mijn schattie, waar je ook bent,
je nieuwjaarskaartje staat op mijn kast, telkens ik het lees gaat het door merg en been, " volgend jaar zijn we samen weg dan hoeven we elkaar niet zo lang te missen",....
Er is geen volgend jaar gekomen.Ze zeggen dat verdriet slijt, manman, nog niets van ondervonden, integendeel. Het verdriet heeft roofbouw op mijn lichaam gepleegd zegt de dokter,..ik wist niet wat verdriet met een mens kan doen, het enige voordeel is; al zeven kilo vermagerd,....liever op een andere manier gedaan maar goed.
Deze dagen maken het er niet makkelijker op uiteraard. Straks Chris zijn verjaardag, Yaske die zeven wordt, geen gelukkignieuwjaar en - zeverberichtjes vanuit Spanje,...het wordt wennen!
Ik ben nu zo stilletjesaan onze mails aan het herlezen, man wat hebben wij toch een zalige tijd gehad samen, zowel serieus en minstens dubbel zo veel gezwans.
Dat is een heerlijke troost voor mij als ik aan onze kapriolen terugdenk, ik kan niet laten van te lachen!!!
Gelukkig heb ik met jouw man en kids ook veel plezier, uiteraard is dit niet hetzelfde!
Vorige week kwam ik binnen en ik moest van Yasirah mijn ogen sluiten en zij zou mij leiden. Toen ik bij jou kwam mocht ik mijn ogen openen. De kerstboom was versierd en vol enthousiasme riep ze" kijk, ik heb mama ook versierd!" Alweer een pijl door mijn hart, maar ik heb haar blijdschap gedeeld en gezegd dat mamatje heeeeeel blij zal zijn!!
Zo zijn er tal van voorvalletjes die haar helpen om haar gemis om jou te uiten.
Alvorens Patrick, ik en onze boys twee weken van de zee gaan genieten wou ik dit pakje nog even kwijt.
Tot de vogend lieverd!
Dikke megazoen en knuffel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dag Soraya, Chris, Imani & Yasirah,
Och wat doet het zo'n pijn, die mama's te zien in de winkels op zoek naar een cadeautje voor hun geliefden, op zoek naar de feestkalkoen voor vanavond. En dan denk ik in de grond van mijn hart, waarom, waarom toch mag Soraya dit niet meer beleven. Het is niet eerlijk. Wat een gemis moet het zijn voor de papa & de 2 meisjes. Dit verdiende je niet, je plaats was hier, tussen ons. Chris doet zo zijn best, Soraya en je meisjes zijn een levend beeld van jouw uitstraling. Je warme mond met die unieke lach maakt me sereen, je was er voor ons, je bent er voor ons. Vanavond steek ik een kaarsje voor je aan. Sterkte papa & kindjes...
De eerste kerst en nieuwjaar zonder jouw voor je mama , je man , je kindjes , je broer , je schoonzusje , en hun kindje Alix
Wij zagen elkaar wel niet zoveel , maar we hebben wel veel mooie herineringen van vroeger , je kleuter , kinder , puper jaren , familie feesten en nog zoveel meer morgen ben je reeds 7 maanden van ons weg
Hopelijk ben je bij je papa
Kusje je tante Simonne
7 maanden en nog dagelijks denken we aan u veel moed en sterkte voor chris en de kindjes en familie
Zoals Hilde zegt slijt dit verdriet niet, integendeel...
Elke dag wordt het gemis groter!
x Anouk x
8 maanden en nog dagelijks kijk ik eens op je blog of we niemand horen maar het gemis is groot
sterkte iedereen
Dag lieve, lieve Soraya...
en steeds denk ik:
"Nu zijn mijn tranen op"
"nu heb ik ook
geen woorden meer"
maar er bestaat
geen stopknop
alleen nog zoveel
mooie opgenomen
herinneringen
al had ik nog zo graag
de film verder zien draaien,
de band is helaas op
maar niemand kan
de opname ooit wissen
Mis je!!
Een reactie posten