Het leven zoals het is…

Bij een chemopatiënt.

Ik wil jullie wel even inwijden in mijn bedrituelen van tegenwoordig… Ik heb het over mijn slaapgewoonten hé, sloebers ! Wel. Overdag krijg ik slaapaanvallen waarbij ik, als ik niet meteen een bed voorhanden heb, dan wel een half uur aan een stuk geeuw van hier tot in Tokio… Dan denk je, ik ga vanavond vroeg naar bed. Zo gezegd zo gedaan, rond 20u ten laatste lig ik fakir. Maar voor ik in slaap val moet ik eerst een uur of 2 woelen en schaapjes tellen. Als Chris dan onder de lakens is gedoken, komt er dan nog bij dat ik lig te foeteren op zijn gesnurk en/of tandengeknars… Om een lang verhaal kort te maken, ik val dus uiteindelijk in slaap. Hurray ! Na goed een half uur krijg ik opvlieger nummer 1. Het zweet parelt op mijn schedel en de lakens vliegen er af. Even afkoelen, woelen en dan opnieuw in slaap vallen. Om na een half uur wakker te worden van de kou. Lakens weer even terugnemen. Na een half uur : opvlieger nummer 2 … enzovoort enzoverder… En dan zeggen dat je van de bloedarmoede alleen al moe wordt… Als ik echter overdag kan slapen worden dat wel 2 zalige uurtjes ! In die uurtjes slaag ik er dan wel in om de meest desastreuze nachtmerries te dromen : bij een vriendin in de wagen zitten en zij rijdt achterwaarts het kanaal in, terwijl Imani vastgegespt zit op de achterbank… of wakker worden en Yasirah niet meer in haar bedje vinden, alles afzoeken en het kind is spoorloos (lijkt verdacht veel op de zaak in Portugal)… Wie legt mij die dromen uit ? Gefundenes Fressen voor de psychologen onder jullie…
Lichtpuntje was zaterdag… Ik was in de namiddag al naar het clubkampioenschap turnen gaan kijken (afsluiter van het seizoen) en ik kwam eigenlijk pompaf thuis rond 18u toen er nog hele lieve mensen bezig waren met het stemmen van mijn piano… Tja, ik heb zo’n oude piano op de kop getikt, heel mooi meubelstuk vind ik, maar als ze fijn afgesteld staat is het nog mooier natuurlijk. Die mensen waren al bezig van 14u ! Blijkt dat de piano uit 1906 dateert, dus ja, er was nog wat werk aan… (ps : ik heb het altijd al gehad voor oude dingen). Ik had totaal de moed niet meer om te koken, dus nog even om Chinees gereden voor ons allen. En wat die pianostemmer dan speelde… Die hemelse klank die uit dat toestel kwam… Zalig ! Ik lag dan rond 22u (veel te laat voor mij) met een lichaam dat bijna uit haar voegen trad in mijn bed nog na te genieten van kleinkunst en Jacques Brel. Music was my first love, and it will be my last…