6 jun 2007

Wild horses

Who's gonna ride your wild horses
Who's gonna tame the heart of thee (U2)

Het gaat alweer een heel beke beter… Er stroomt alweer een beetje energie door mijn aderen. Het probleem is dat ik wat lijd aan INSOMNIA (I need to get some sleep - I can't get no sleep....) Overdag ben ik zo moe, en eens ik in mijn bed lig is het over, dan lig ik nog uren te woelen… Een vreemd fenomeen. Ik vraag me af of dit ook nog door de chemo komt. En opvliegers !! vapeurkes gelijk da me zeggen… vreselijk ! Nochtans is mijn kanker niet hormoongevoelig dus denk ik niet dat dit door de medicatie komt… Alhoewel, het schijnt dat de dokters bewust de neveneffecten van de chemo verzwijgen om de patiënt niet te ontmoedigen. Het is toch vergif hé, die chemo. Je kan er op lange termijn kanker van krijgen (haha !) of leukemie of hartproblemen… Maar wie denkt er nu nog op lange termijn ?
En ja, natuurlijk doe ik te veel. Een wasmachine kan je zo verzetten van 1000 toeren naar 0, maar bij jezelf lukt dat minder. Ik heb altijd hard geleefd, verschillende dingen gecombineerd – ja, ik ben een vrouw – (mijn leuze was : ik zal wel rusten in mijn graf, shame on me !) En nu, ja, als ik me dan wat beter voel doe ik weer te veel. Tot ik dan weer met hartkloppingen en een opgezwollen lijf in mijn bed lig te puffen… en dan verwonderd ben dat ik niet kan slapen…
Maar ik heb besloten nog veel dingen te doen die ik graag doe : reizen als het even kan, paardrijden… Jaja, kort na de operatie had ik gezworen nooit meer op een paard te stappen, omdat ik zo voorzichtig moet zijn met mijn linkerarm… Maar ja, het is sterker dan mezelf. Maar ik rij niet met mijn eigen paard, dat staat te hoog in het bloed, en de kansen op vallen is reëel. Neen, ik heb een braaf paardje gevonden waar ik mee mag rijden.. Allez, voorlopig is dat maar wat “op zitten” en me mee laten voeren. Het is nochtans niet helemaal zonder schuldgevoelens hoor, mijn mamaatje komt hier elke week de strijk ophalen en ik ga gezellig op een paardje zitten. Maar die strijk schenkt me niet meteen diezelfde voldoening als dat rijden… En als je gelukkig bent komen er weer goede stoffen vrij in de hersenen !

3 opmerkingen:

Sabine Caboor zei

Tja,
Je bent zoals je bent.
En zijn zoals je in wezen bedoelt bent ... dat is niet iedereen gegeven.
Blijf dus maar "Soraya" en luister tussendoor wel een beetje naar de signalen van jouw lichaam, en naar je huisgenoten ook een beetje ...
Jij voelt zelf alles het best aan. Maar 't is "niet te schatten" wat jij allemaal verricht !!!
Groetjes, Sabine

Hilde zei

tja, u intomen blijft een opgave. Als we boodschappen doen moet ik je constant in de gaten houden dat je niet te zware spullen opheft!!! Natuurlijk ken ik jouw temperament, (het mijne is hetzelfde,...) dat is lastig om zaken niet te doen die je wilt doen maar ja, uw lijveken zegt, stop belalatjen, effe rusten.
Sonja zei dat je tegen je bezoek moet kunnen zeggen, ik ben te moe, maar dat kan je blijkbaar nog niet. Zelfs al is je hekken dicht en je deur op slot, toch laat je de mensen binnen terwijl het je bedoeling was te slapen,...
Dit was de goede raad van tante,...

Soraya Belala zei

ja, mamakes !