10 aug 2007

Ain't no mountain high enough...


Jammer dat ik maar 1 foto per bericht kan posten, ik had jullie meteen een heel pak zichten van Noorwegen meegegeven… Maar goed eentje per keer kan ook. Ik word altijd stil bij zo veel natuurschoon… het wijst ons op onze nietigheid. Die bergen, die bomen, die rivieren, die dalen zijn al jarenlang, eeuwenlang getuige van onze menselijke aanwezigheid.
En langzaam varen ook zij hun eigen koers. Terwijl de mens denkt dat ie alles onder controle heeft… En nu maken we ons zorgen dat de gletsjers smelten, maar heel lang geleden was er geen ijs, toen wel weer, nu smelt het en wat zal het binnen 100000 jaar zijn ? Ik zou dan graag es terugkomen om te kijken… Maar ja, ieder zijn beurt hé…
Ik kreeg gisteren minder opbeurend nieuws. In een boekje in het ziekenhuis las ik over een dametje dat hervallen was van borstkanker met uitzaaiingen in de lever… De chemo sloeg niet aan en ze heeft het niet gehaald. Ook op de vlk-site las ik tevens op een blog van een Annemie die ook hervallen was en ze is op 19 juli gestorven. Ik heb dringend nood aan een verhaal van een recidive met uitzaaiingen die goed afliep… Hopelijk kan ik mijn eigen succesverhaal waarmaken ? Ik ben er niet van overtuigd dat het gisteren mijn laatste chemo was. De oncoloog maakte het al duidelijk : we zijn begonnen met 6 chemo’s en gaan nu zien hoe het verder moet… Op 28 augustus heb ik weer testen en op 5 september mag ik om de uitslag !!! Twee dagen voor mijn 38e verjaardag… Je kan al raden welk cadeau mij het meest zou plezieren zeker ?

1 opmerking:

Sabine Caboor zei

Dag Soraya,
Mooi, die foto. Precies van in een boekje, maar jullie waren daar werkelijk !
Zoveel wachten hé. Wachten op het moment van de vervelende testen. Dan weer wachten op het resultaat. En dan de visie daaromtrent van de oncoloog verwerken. En zulke zaken komen nooit op een "gepast" moment.
We willen allemaal dat hij zegt : prachtig, de chemo heeft zijn werk gedaan, we vinden geen enkele kankercel terug, alle plekjes op de longen en de lever zijn verdwenen, u bent genezen mevrouw. Wie weet. "Gewoon" wachten zeker wat er 5 september verteld wordt ... En ondertussen het leven leven ...
Beste groetjes,
Sabine