Samenspel

3/05/2007
“Jij hebt verdriet en pijn zo goed gekend. Zou dat de reden zijn dat je gelukkig bent ?” Toon Hermans.

Hij zit er op mensjes… de 2e chemo ! Haha ! nog 4 te gaan. Jaja, ik tel af. Ik ben met een totaal andere gemoedstoestand vertrokken vanmorgen naar het ziekenhuis. Je kan het noodzakelijk kwaad evengoed positief benaderen, dacht ik zo. Ik heb zelfs geprobeerd om van mijn Pavlov-reactie af te geraken. Twee jaar geleden werd ik bij mijn laatste chemo’s al ziek toen ik nog maar onderweg was naar het ziekenhuis. Mijn maag keerde zich al bij het zien van een infuus ! En daar heb ik tegen gevochten vanmorgen. Evenals tegen de geur van de plastic buisjes die ze aan je lichaam vastmaken. Ik associeerde dat met de chemo zelf, maar dat is gewoon de stank van plastic. En aangezien mijn reukorgaan buitengewoon ontwikkeld is (ja, zowel letterlijk als figuurlijk te nemen), en dat de chemo deze eigenschap nog bevordert (net als bij een zwangerschap) heb ik last met bepaalde geurtjes. En nu ben ik aan het uittesten hoe zeer dit zich allemaal “in the mind” afspeelt… Op dit ogenblik gaat het goed. Ik hou jullie op de hoogte… En natuurlijk drink ik geen koffie of cola meer tijdens de chemo, dat heb ik al afgeleerd ! Neen, ik ben een sterke aanhangster van groene thee geworden. Lekker en gezond. Trouwens voor andere chemo-patiënten die graag een “glazeke” drinken heb ik een gouden tip ! Zelf gekregen van iemand die in behandeling was EN uitgetest en goed bevonden : tegen wijn kan ik niet meer, ik blaas ervan op en krijg een slecht gevoel… MAAR… Champagne daarentegen is niet alleen lekker, maar kan helemaal geen kwaad ! Dus als je af en toe es wil meedrinken met de vrienden kan je voortaan medisch verantwoord de “dikke nek uithangen” hihi.
Verder neem ik elke dag een lepeltje stuifmeel van bij de imker en drink ik thee met komboutcha. Baat het niet dan schaadt het niet. Twee jaar geleden dronk ik paardenmelk. Schijnt ook goed te zijn voor mensen met chemo, maar of het effectief helpt zal ik wel nooit te weten komen. Ik zou wel een identieke tweelingzus moeten hebben met dezelfde aandoening, en dan zouden we kunnen experimenteren met echte middeltjes en placebo…
Verder ben ik langzaam maar zeker kaal aan het worden. Ik ben aan het ruiven als een bejaarde knol ! Ik kan mij goed voorstellen dat die paardjes genieten van rollen in gras of zand want het jeukt als zot ! Vorige keer kon ik het allemaal op één avond voor tv uittrekken en in een plastic zakje stoppen. Nu gaat het geleidelijker. Hier en daar een kale plek. En overal haartjes. En de mensen kijken ja. Maar dat stoort me niet. Ik zou me misschien ook afvragen “wat voor een rare ziekte heeft dat menske zeg” Ik heb minder last van de haaruitval dan twee jaar geleden. Het verschil is ook niet meer zo groot, mijn haar was nu al kort. Het verschil tussen de lange krullen, die ik jarenlang heb vervloekt, en de kale kruin was zo groot dat de mensen zich rot schrokken toen. Nu denken ze waarschijnlijk “oei, ze is weer naar die foute kapper geweest”.
Ik moet toch es de oncoloog te pakken krijgen. Dan heb je eens een goede dokter en dan is ie nooit beschikbaar natuurlijk. Want ik weet nog steeds niet of mijn tumor gevoelig is voor herceptine.
Nou, ik hou het rustig dit weekend en jullie horen nog van mij.