there's peace I'm sure
and I know there'll be no more
tears in heaven (E. Clapton)
Had ik maar gezwegen over die tegenslagen die er toch zouden zijn in 2008… Ik heb vanmorgen alweer afscheid moeten nemen. Van Antigone deze keer. Het paardje waar ik deze winter zoveel plezier aan had. Waar ik in december nog een tweede plaats mee behaalde. Zo’n schatje. Zo jong nog, zo veelbelovend. Toen ik vanmorgen in tenue bij haar toekwam, lag ze dood in haar stal. Zo zonde.
Ik breng die beestjes precies ongeluk. De ruin waar ik deze zomer mee reed heeft al 3 maal koliek gehad, maar het gaat nu gelukkig beter. Voor deze merrie kwam alle hulp te laat. Ik vraag me af of afscheid nemen ooit went ? Hoe zou ik ooit kunnen vergeten dat we vandaag moeten leven ? We worden er constant met onze neus op gedrukt… Op het feit dat een levend wezen er vandaag nog kan zijn en morgen plotsklaps niet meer. Zonder dat je een knop “ongedaan maken” kan indrukken. Zonder dat je ook maar iets kan doen.
Now that you've gone
All that's left is a band of gold
All that's left of the dreams I hold
Is a band of gold
And the memories
Of what love could be
If you were
Still here with me (Freda Payne)
8 opmerkingen:
Hey Soraya,
'K Had al gedacht dat er iets was.
Maar je kent me hé, groot lawaai weinig woorden.
Kop op meid, we zijn er om je bij te staan.
Denk enkel aan de goeie en leuke momenten dat je met je paardje hebt beleefd, dan blijft de herinnering des te mooier!
'K Vond deze tekst eigenlijk een beetje toepasselijk:
Ik lig op mijn rug in het gras
en aanschouw de maan
ik vraag haar of zij misschien weet
waarom wij bestaan
waarom we worden geboren
en straks weer gaan
maar ze zwijgt
en kijkt me lachend aan......
Uit " De Bestemming" Marco Borsato
Hou de moed erin, en blijf geloven in het goede
Groetjes...
Ik wil ook graag met Marco afkomen:
'Afscheid nemen bestaat niet.'
Soraya toch,weeral tegeslag,zo zonde van het paardje maar ook heel erg voor jou,het was een heel betrouwbaar paard waar je ook op minder goeie dagen gerust mee kon rijden, een nieuw rustig paard voor je vinden is echt nodig want je moet kunnen blijven je gedachten eens verzetten.Jij bent de enige aan wie ik mijn Perla met plezier zal afstaan,alleen is zij helemaal niet rustig maar je mag altijd proberen, echt waar
Knuffel,Sonja
Ja,
Maar als je met het afscheid wordt geconfronteerd, met het "nooit meer", met "verlies is voor altijd" ...
Soraya stond erbij en keek ernaar ...
Zo machteloos, zo genadeloos, gewoon dood, een springlevend, lief, fantastisch paard, met een beloftevolle toekomst plots "niets meer" ...
Dat is zo onbeschrijflijk keihard.
Dan vindt een mens geen troost in de zo goed bedoelde redeneringen ...
Antigone is niet meer, een leegte blijft achter.
Dan mag Marco Borsato wel mooi zingen, maar dan is het gewoon een "gedwongen" afscheid, ook al beweert hij dat dit niet bestaat. Misschien is hij daarvan nog gespaard gebleven ??? Want afscheid nemen bestaat wel !!!!!!!
Soraya toch, trop is teveel hé ... meiske toch. Telkens opnieuw die keiharde realiteit ...
Waarom overkomt dit Antigone, het paard vol met goede bedoelingen, zo fijn om mee te rijden. Wat een toffe verzamelde galop, zo naast de koets met de dravende pony's ... Het is niet eerlijk. Maar dat is het leven niet hé.
En het is precies alsof "smeerlappen" van alle leed gespaard blijven ... Gggggrrrrr ...
Veel sterkte toegewenst,
Wat kan ik meer zeggen ...
Sabine
Het overkomt me niet vaak maar ik ben 'n beetje sprakeloos! Mijn hart spreekt maar ik kan m'n gevoel niet in woorden omzetten. Ooo lieve Soraya, ik hoop dat je je er 'n beetje kunt overzetten. Als tranen een trap konden vormen en herinneringen een brug, dan zou ik er alles voor doen om naar de hemel te klimmen op je paardje terug te halen!
Er staat sinds vandaag 'n sterretje bij aan de hemel, een sterretje dat mooi fonkelt en nooit meer verdwijnt!
Sterkte-knuffel
Sofie
Ale, jongens toch! Wij zullen wel maar babbelen over de toekomst van die merrie en dan plots.. Zomaar!
Ik weet echt niet wat ik verder moet schrijven...
Zoals gewoonlijk zeker: hou de moed erin...
xxx
SPIJTIG VAN JE LIEVELINGEN TE MOETEN MISSEN.
Hey Soraya,
Het was een tijdje geleden dat ik je blog gelezen had (examens). Maar nu wil ik toch graag even reageren. Ik ben ongelooflijk geschrokken van het Antigone-verhaal. Je had daar echt een goed paardje aan denk ik. De max van een beest was dat! En aan de resultaten te zien klikte het blijkbaar ook ongelooflijk goed tussen jullie... En waarom moet u dat nu weer overkomen he?! Voor Julien moet het ook tegenvallen...
Ik vertelde de historie net nog aan mijn mama. Zij stond er versteld van dat je toch nog steeds de moed en de goesting hebt om paard te rijden. Ge zijt "nen vechter" zegt ze, een sterke vrouw! En ik denk dat ze er niet ver naast zit he!
Het allerbeste nog
vele groetjes Joke
Een reactie posten