I’ve given all I can, cause you got the best of me
Borderline, feels like I’m going to lose my mind (Madonna)
Ziek zijn is uw grenzen verleggen. Niet te vergelijken met gezonde mensen. Die zoeken uitdagingen, leggen de lat hoger... Neen, bij ons is het omgekeerd. Wij moeten aanvaarden dat we van alles naar niks gaan. Terug naar af. Neem nu maandag. Geen vuiltje aan de lucht. Ik vertel nog tegen de buurvrouw van een vriendin hoeveel vertrouwen ik er in heb dat de uitslagen eind deze maand goed zullen zijn en dat ik hier wellicht nog jaren rondloop. Misschien was dat het lot tarten ? Dinsdag stond ik op met een duizelig gevoel en barstende hoofdpijn. En het bloed was er weer in de hoest. Ik ben de hele dag in bed gebleven, en de hele nacht. 36 uur verloren gegaan in gewoel en dromen. Vandaag ben ik op, de hoofdpijn is beter, maar ik voel me wel wat slapjes. Missschien een verkoudheid die broedt ? Teveel nieuwjaarszoenen gegeven ? Of was dat ene fietstochtje er maandag teveel aan ? Wie zal het zeggen ? Wij kunnen enkel aanvaarden. Geen energie verspillen om er tegen in te gaan. Dat hebben we al geleerd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Ja meisje,
Als we zelf de lat leggen weten we hoe hoog ze ligt maar jij moet steeds afwachten en er dan zien over te geraken hé... 'k Heb het je gisteren nog gsm'st : als ik ook maar een stukje kon overnemen, met plezier hé want eerlijk gezegd, zo langs de zijlijn machteloos moeten aanzien hoe jij je hier doorworstelt is behoorlijk frustrerend. We kunnen enkel maar proberen steunen en helpen...
Het verlies van je paardje heeft je ook geen deugd gedaan hé. Ik weet dat je niet staat te springen voor een ander (omdat je dan het gevoel hebt dat je haar verloochend??) maar toch vind ik dat we volgende week met Viona moeten starten. Het gevoel en de postieve energie die jij van paardrijden krijgt heb je echt nodig!!! Dus goesting of niet, ik sleur je er naar toe!
Tot later, FLAVIE
Als ik naar de fonkelende sterretjes kijk en heel zachtjes vraag om wat sterrenkracht naar je te sturen, voel je dit dan?
Als ik naar de lichtgevende sterretjes kijk en ik schreeuw dat ze je moeten helpen om de moed niet te verliezen, hoor je dit dan?
Als ik naar knipperende sterretjes kijk die er altijd zijn en op z’n mooist stralen, laten ze je dan ook weten dat ik mee bang met je ben en met je meeleef?
Ik ga nu enkel nog naar de sterren kijken. Ik vraag niets meer, ik bedenk niets meer, ik wil enkel nog samen met jou heel hard vechten en er stiekem in geloven dat we zullen genezen…
Het moet, het moet, het moet!!
Ik denk heel veel aan jouw woorden en ik blijf me stevig vasthouden aan ons stukje hout, het stukje hout dat ons tweetjes laat drijven op de wilde zee. En ook al is er storm, verdrinken doen we niet. Daarvoor zijn we beiden samen té sterk. En als we niet sterk genoeg meer zijn, ook dan zal iemand ons komen redden en ons een reddingsboei gooien waarmee we tijdelijk weer een eindje verder kunnen…
Dikke knuffel
Sofietiewietie
Ps- voor morgen: een dikke verjaardagszoen voor je kleinste kapoen!
Ja Sorke,ziek zijn is inderdaad je grenzen verleggen,maar toch moet het voor jou heel moeilijk zijn.Ik weet dat ik altijd een van de eersten ben die zegt dat je voldoende moet rusten,dat je niet teveel hooi op je vork mag nemen,dat je naar je lichaam moet luisteren maar....hoe je naar een lichaam moet luisteren dat je steeds opnieuw in de steek laat,vaak na kleine normale inspannigen weet ik ook niet.Het is voor ons,vrienden,moeilijk om alleen maar toe te zien hoe erg jij je best doet en op welke manier jij je lot draagt,maar hoe zwaar moet het niet zijn voor Chris,dat vraag ik me heel vaak af.Kan jij dat,geen energie verspillen door er tegen in te gaan?Weet je waar ik ook mee zit?Iedereen probeert je steeds opnieuw op te peppen,zegt dat je de moed niet mag verliezen maar ontnemen we je dan juist niet het gevoel dat je kan en mag zeggen wat je echt voeld en waar je bang voor bent?Als ik naar je bel of sms en vraag hoe het gaat dan klinkt het vaak'ja ca va he'maar ik hoop dat je weet dat je het ook mag en kan zeggen als je bang bent en verdrietig.
Tot gauw,Sonja
Ja, ik kan Sonja volgen.
Soraya, wellicht heb je over het algemeen geen behoefte aan pep talk (integendeel ?). Wellicht is het al een steun als men gewoon luistert. Zonder dat "men" analyseert, interpreteert, concludeert, ...
We kunnen trouwens helemaal niet weten hoe het voelt als je lichaam je in de steek laat. Als het vertrouwen omslaat in wantrouwen.
Zoiets "almachtig" kan "men" niet "weg-relativeren".
We kunnen alleen luisteren hoe dat voor jou is. En voor Chris. En voor de kindjes. Als je dat wil, dan zul je ongetwijfeld wel praten over die onmacht, twijfel, onzekerheid, onwetendheid, moedeloosheid, verdriet, angst, enz. ... Ja toch ? Jij kiest zelf wie dat luisterend oor is hé.
Misschien kies je er zelfs voor om dit niet uit te spreken ...
Een klaarstaande vriendin,
Beste groetjes,
Sabine
En vele verjaardagskussen en knuffels voor Yasirah !
Boodschap voor Sofie:
Mijn zon krijg je ook, die daar boven die grijze wolken. Warmte en licht geeft ze voor jullie beide.
Hou moed!
Groetjes, Kathleen
Voor Kathleen:
dank je voor je zonnetje. Ik sluit de warmte en het licht in mijn hart en ik laat het niet meer los.
Voor Soraya en al haar lieve blog-lezertjes:
Moest ik een zonnestraaltje zijn, ik zou overal en altijd schijnen.
Ik zou oneindig veel troost, warmte en energie geven en de schaduw in het leven voor altijd laten verdwijnen.
Helaas ben ik geen zonnestraaltje maar weet je wat? Ik zal steeds stiekem en onzichtbaar als een "nep" zonnestraaltje in jullie leven verschijnen!
Voor Yasirah
Een dikke dikke verjaardagszoentje!!
Liefs
Sofietiewietie
En toch,
Is er elke dag, weer die lach.
Hoe je je pijn ook verbijt, hoe moeilijk het ook gaat,
elke keer maar weer, tover jij een lach op je gezicht.
De meesten onder ons zeuren al, als de zon niet schijnt, of als het weer eens regent....
Maar jij, hoe moeilijk het ook gaat,
probeert er steeds maar weer de moed in te houden,
CHAPEAU, je bent wellicht voor velen een grote kracht, al voel je die kracht voor jezelf steeds minder.
Ik bewonder je voor je vele moed en doorzettingsvermogen.
Dikke kus voor Yasirah..
Groetjes
Een reactie posten