Face/off

Chris heeft er moeite mee dat ik meer tijd spendeer aan mijn klavier dan aan zijn zijde, maar kijk, als ik een paar dagen wacht hangen jullie al aan mijn lippen !!! (of noemen jullie me lui, hé Hilde ?)
Ik voel aan mijn water dat mijn zeven vette jaren zijn aangebroken. Toen ik vanmorgen eindelijk mijn contactpersoon te pakken kreeg in het Institut Bordet wist hij me te vertellen dat een deel van mijn tumor toch neu-positief is, wat wil zeggen dat ik toch in aanmerking kom voor de herceptine. Terwijl eenzelfde test in het UZ Gent in april uitwees dat ik niet zou gebaat zijn met dit wondermiddel. Een keihard staaltje van geografisch racisme. Iemand in Brussel wordt beter getest dan iemand in Gent ? Ik mag er niet aan denken dat ik al 7 maanden dit product zou hebben gekregen en dat ik daardoor misschien die uitzaaiingen in mijn hersenen kon vermijden ! Maar ja, avec des “Si” on mettrait Paris dans une bouteille… (et pour les Flamands la même chose… ik bedoel : had mijn tante wieltjes dan kon ze rijden). De oncoloog was zelf een beetje van zijn melk. Je zou van minder.
Op de dienst radiologie ben ik heel goed ontvangen. Ze herkenden me nog van twee jaar geleden en waren supervriendelijk. Er werd een masker van mijn hoofd gemaakt, zodat ik toch bespaard word van de rode aantekeningslijnen in mijn aangezicht. Wel een beetje akelig hoor, je eigen hoofd daar zo zien liggen… En mijn tatoeagepuntjes van 2005 lagen jammer genoeg niet op de juiste plek, dus ik kreeg er nog eentje bij.
En nu ik op dat vlak niet meer belemmerd word door de studie, is de markt open voor alternatieve behandelingen. Zo ging ik vandaag te rade bij een orthomoleculaire arts. Die raadde me aan om geen rood vlees meer te eten (enkel kip, kalkoen en vis) en om suiker te vermijden. Suiker ??? Help ! Waar zit nu geen suiker in ? Geen gebakjes meer, geen snoep, geen chocola, geen lekkere wafel met slagroom, geen ijsjes, geen frisdrank, geen… Enfin, niet dat ik daarvan doodga natuurlijk. Dat went waarschijnlijk ook wel. Eerlijk gezegd had ik dit advies al gekregen zowel van een kankergenote als van een homeopaat, maar tot nu toe had ik dit in de wind gegooid (voornamelijk wat dat suiker betreft eigenlijk). Ik zal dat nu maar even ter harte nemen… Verder kreeg ik nog een hele resem vitamines en mineralen voorgeschreven die me zullen helpen om me beter te voelen tijdens mijn medicatie. Voorlopig gaat het goed. Ik heb gisteren wel een halve dag geslapen, maar ik heb geen last van ogen of borst. Ik heb wel mijn naaldje laten goedsteken vandaag, want het deed eigenlijk constant pijn. En dat flesje ? Dat maakt al deel uit van mijn lichaam. Ik hoorde nu wel vandaag dat het de bedoeling is dat ik dat constant bij me draag. Dus geen 2 weken – 1 week rust ! Maar ze zouden het nog eens samen bespreken. Op zich heb ik daar geen probleem mee, maar die plakkers jeuken enorm, en ik mag douchen noch baden ! Ik heb me toch in een ondiep bad gedompeld gisteren en Chris heeft me gewassen ! Tot nu toe had ik altijd 2 dochters en een zoon (want geef toe, mannen worden nooit echt volwassen), maar nu heeft hij willens nillens 3 dochters ! Elk om beurt is niet te veel. O ja, en voor de paardenfreaks onder jullie, ik ga toch proberen om zaterdag een wedstrijdje te rijden. Amai, dat papflesje ziet af met mij.