Lang genoeg beleefd geweest ! (J. De Wilde)
Hartelijk dank allemaal voor de vele berichtjes, smsjes en mails ! Zelfs de stille lezers wist ik te beroeren met dit goede nieuws. Fantastisch. Het voelt aan als een geslaagd ingangsexamen van een zware studie waar ik lang van droomde, of – en nu zullen vooral de vrouwen begrijpen wat ik bedoel – het eerste grammetje minder op de weegschaal na een weeklang veel lekkers te hebben ontzegd. Deze blog is trouwens het beste wat mij kon overkomen tijdens mijn ziekte. Wat begon als een uitlaatklep en “iets voor later” blijkt nu uit te groeien tot veel meer. Sommigen vergelijken het met een reality soap, waarbij ik natuurlijk de desperate housewife bij uitstek ben. Maar voor mij is het alles, mijn manier van communiceren, mijn boksbal, mijn bron van troost en samen met het internet ook mijn leerschool. En bedankt dat jullie dit allemaal met mij willen meebeleven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
We doen niets liever dan dit met je meebeleven,zeker nu.Het was soms moeilijk na al dat slecht nieuws om nog iets positiefs te schrijven maar met zo een groep mensen die je steunen was er altijd wel een berichtje om je aan op te trekken.Ook al is het morgen slecht weer ik denk dat je toch zal genieten van 11 nvember.Ik zie jullie morgen in de kantine de kids komen ook mee,dikke knuffel
Soraya'tje,
niet:
'bedankt dat jullie dit allemaal met mij willen meebeleven'
maar wel:
bedankt dat WIJ dit allemaal met jou MOGEN meebeleven!
Liefs
Sofie
Dag Soraya,
De blog is inderdaad super. En het is super dat jij dit initiatief hebt genomen en ook nog zo vlotjes schrijft ! Wie schrijft die blijft ! Dat is dus écht wel zo hé !
Ik kan het toch niet laten een "gedichtje" neer te schrijven. De tekst sprak me gewoon aan, daarom ... Het komt uit een boek van Manu Keirse, "Omgaan met ziekte" ...
Als ik je vraag naar mij te luisteren, en je begint mij advies te geven, heb je niet gedaan wat ik vroeg.
Als ik je vraag naar mij te luisteren, en je begint mij te vertellen waarom ik mij niet zo zou moeten voelen, vertrap je mijn gevoelens.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij vindt dat je iets moet doen om mijn probleem op te lossen, heb je mij in de steek gelaten, hoe vreemd dat ook mag lijken.
Luister ! Alles wat ik vroeg was om naar mij te luisteren. Niet praten of doen, alleen mij aan te horen.
Advies is goedkoop, voor een paar euro heb je medisch en psychologisch advies in hetzelfde tijdschrif.
En ik kan voor mezelf zorgen, ik ben niet hulpeloos.
Misschien ontmoedigd en weifelend, maar niet hulpeloos.
Als je iets voor mij doet dat ik voor mijzelf kan en moet doen, draag je bij aan mijn angst en incompetentie.
Maar als je accepteert als eenvoudig feit, dat ik voel wat ik voel, hoe emotioneel ook, dan kan ik ophouden met je te overtuigen en een begin maken met begrijpen wat er achter dit irrationele gevoel steekt.
En als dat duidelijk is, zijn de antwoorden zonneklaar en heb ik geen advies nodig.
Irrationele gevoelens zijn zinnig als we begrijpen wat erachter steekt.
Misschien helpt bidden daarom wel soms, voor sommige mensen, omdat de goden zwijgen en geen advies geven of dingen proberen te regelen.
Zij luisteren slechts en laten je het zelf oplossen.
Dus alsjeblieft, luister alleen maar naar me.
En als je wilt praten, wacht dan even op je beurt, dan zal ik naar jou luisteren.
'Thomas Gordon'
Amai, een lange tekst hé.
Allé, tot binnenkort eens !
Groetjes,
Sabine
Hey Sorken !
Amai zeg - een paar dagen "geen tijd gehad" om jouw blog te lezen en vandaag pas zie ik het SUPERGOEDE nieuws !! Proficiat meiske voor het resultaat ! Ge hebt de laatste maanden al wel genoeg afgezien om nu uiteindelijk toch resultaat te boeken!! 'k ben echt content in jouw plaats. Daar gaan we toch eens enen (of twee, drie ???)op drinken hé ? Ge ziet : nooit opgeven is de boodschap:-) Groetjes aan de kids en Chris van ons allemaal ! Tot later, uw collegaatje Marijke (en Pol en de kids natuurlijk)xxx
Wat SABINE schrijft is echt om over na te denken.
Dag ,en het ga je goed!
Dag Soraya,
Kijk, nog een "verhaaltje" uit hetzelfde boek van Manu Keirse. Een "poepsimpel" tekstje en misschien "flauw" voor sommigen, maar met diepgang als je er voor openstaat.
De eekhoorn en de kraai
De kraai schraapte zijn keel.
'Ik weet niet hoe ik beginnen moet' zei hij.
De eekhoorn leunde achterover in zijn stoel, en keek de kraai ernstig aan.
De kraai zag er somber uit.
Zijn veren waren dof en verfomfaaid en er was weinig glans in zijn ogen.
'Dat geeft niet' zei de eekhoorn vriendelijk.
'Begin anders maar middenin'.
Toon Tellegen
Dat is kort hé ...
En nog iets m.b.t. je blog.
In zijn nawoord staat het volgende :
"Een boek is een brief
die men schrijft aan alle onbekende vrienden
die men op de wereld bezit"
Vervang boek door blog ... !!!
Groetjes,
Sabine
Hé soraya
Is dit nu het lichtpunt aan het eind van de tunnel? Laat ons verder allemaal samen hopen en wie weet komt het als maar dichter en dichter. Blijf er voor gaan.
Groetjes
eva en Ilja
Een reactie posten