We verbannen de dromen naar morgen en later
Maar doet het je stiekem geen pijn?
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
Als er nooit meer een morgen zou zijn (M. Borsato)
ManMan. Wat die blog allemaal teweeg brengt ! Hou nog even het geld in jullie zakken, zeg… ik ben ook voorstander om een evenement te organiseren eerder dan giften te incasseren ! Ik wil trouwens eerst zeker zijn dat het zoden aan de dijk brengt. Ik ga jullie zuur verdiende centjes niet verbrassen ! Laten we eerst die 2e opinie afwachten en meer gegevens verzamelen over China… De eerste pillen zijn ondertussen doorgeslikt. 12 per dag !!! Dit 14 dagen aan een stuk, met telkens 1 weekje rust ertussen. En om de 6 weken grote controles. Kwestie van mij niet te vervelen hé… Elke donderdag naar het ziekenhuis. Mochten jullie op een verloren donderdag niet weten wat gedaan, mogen jullie altijd eens mee. Zoals Kathleentje vandaag. ’t Was gezellig, zo een beetje bijkletsen tussendoor. We hadden wel de pech dat ik op een kamer van 4 lag vandaag, het moest allemaal al fluisterend gebeuren. Het was pas toen ik een vrouw op de kamer hoorde wenen dat ik besefte waarom we daar waren. Maar we moeten er toch door. Dan liever lachend. We hebben nog een terraske meegepikt, want ik moest vanavond maar starten, kon ik alvast nog niet misselijk zijn… Maar ik besef wel dat niet iedereen er zo over denkt. Misschien is mijn manier helemaal geen troost voor anderen ?
Onlangs raadde een vriendin me aan om de film "Mi vida sin mi" te bekijken. Het is er nog niet van gekomen, maar het zou gaan om een zieke mama die voor ze sterft nog een aantal dingen doet waarvan ze altijd droomde. Het zette mij tot nadenken… Maar ik vind vooralsnog geen dingen die ik per se nog moet of wil doen… Goed hé ? Ik doe gewoon altijd waar ik zin in heb (in de mate van het mogelijke natuurlijk), en ik heb blijkbaar niet gewacht tot later…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Hoi Sor, 't staat bovenaan je blog hé: carpe diem. Het heeft inderdaad weinig zin om in een hoekje te zitten wenen. Leef en maak van elke dag wat moois. Je positieve ingesteldheid sterkt jezelf en iedereen rond je. Hopelijk vallen de nevenverschijnselen van de pillen een beetje mee, en we duimen allemaal voor een positief effect!
grtz, Els
Denk dan maar dat in bittere winters
een dikke laag van sneeuw,
nog nooit, hebbend verhinderd dat een roos hen overleefd
(favoriet lied van Ilse)
Ach Soraya
lieve schat, heksenvel
Ik hinkel een beetje achterop wegens, tja, emotioneel moeilijk.
Ik zou niet, nooit, reageren maar nu heb je me rechtstreeks.
Jij bent en blijft die unieke, onvervangbare mama voor de kindjes. Uniek en onvervangbaar voor je mama, je broer. Uniek en onvervangbaar voor Chris, zijn familie. Uniek en onvervangbaar voor ons.
Denk aan je
Carine
Dag Soraya,
Je manier van doen is zeker wel "een troost" voor anderen. Je leert een ander hoe ze door kunnen gaan, met opgeheven hoofd. Het is een goede manier. Want vergeet ook niet, willen of niet, je hebt een voorbeeldfunctie voor je kindjes. Zij kijken naar jou om te zien hoe zij met dit alles om kunnen gaan. Jij bent hun grote voorbeeld. En dat zal je altijd zijn, ook al zou je er niet meer zijn. Wat ze nu allemaal leren zullen ze koesteren, en gebruiken.
Ik denk er zelfs aan dat je "boodschappen" voor hen zou kunnen maken, geschreven of gesproken (gefilmd) om hen een hart onder de riem te steken tijdens moeilijke momenten. Het is maar een plotse ingeving hoor. Is misschien een raar idee. Ik weet het niet.
Of een soort dagboek voor hen. Straks kan Yasirah immers ook lezen. Je persoonlijke tekst voor hen ...
Ik draaf wellicht door ... maar ik voel zelf dat ik naar tekstjes teruggrijp van mensen die echt iets persoonlijk vertelden bijvoorbeeld over mijn zus. Mensen die haar kenden en vertellen hoe zij voor hen was, wat zij voor hen betekende. Dat doet "deugd" op sommige momenten ...
Maar allé, ik draaf wel wat door geloof is ... Even weer mijn hoofd "opheffen" zoals jij en het effect van de pillen afwachten en de reactie van China ...
Groetjes,
Sabine
Een reactie posten