25 okt 2007

When the going gets tough

The though get going (B. Ocean)

Ik denk dat ik nog gehoorschade zal overhouden aan mijn strijd tegen kanker. Ik lag vandaag in een kamertje, net onder de boor- en drilmachines. Ik begrijp dat het Sint-Lucas aan vernieuwing en uitbreiding toe is, maar plezant is anders. We konden elkaar niet meer verstaan en ik werd uit mijn stoel geschud. We (en dat is Yasirah, Hilde - in de gips dan nog, je mag zoveel niet voetballen - Kathleen en ik) hebben dan maar post gevat in het midden van de gang. Het was geen zicht.
Ze hebben meteen werk gemaakt van de hersenscan en ondanks de oorbeschermers zijn mijn trommelvliezen nog steeds niet bekomen. Maar dat is allemaal niet erg.
Wat minder leuk is, is dat er effectief een plek te zien is van 1 cm op de linkerkant van mijn hersenen. Morgen moet ik opnieuw naar het ziekenhuis om te zien welke verdere behandelingen we hiervoor zullen krijgen. Waarschijnlijk bestraling van mijn hoofd. Dit zou echter geen uitleg zijn voor de last aan mijn ogen, maar kan hartritmestoornissen veroorzaken (pijn in de borst ?). Ik krijg zo langzaam het gevoel dat dat beestje in mij zich niet zomaar zal laten temmen. En ik word daar zo moe van. De zwakken moeten eruit zeggen ze hé ?

13 opmerkingen:

Hilde zei

GODVERDOMME!!!!!!!!!!!!
Wanneer eens positief nieuws???????
En ik wou alweer eens een ludiek stukje schrijven over onze dag vandaag, de mooie lifter die we meenamen,over de mooie ogen van de oncoloog,...... even bekomen nu.
Het lugubere aan deze dag vind ik dat jij zelf twee staaltjes van je tumoren meekrijgt in een enveloppe, die je zelf in Brussel moet zien te krijgen! DHL werkt toch nog???
Maar bon, bij jou verloopt bijna niets normaal dus dat zal ook wel zo moeten zeker,....
Imanietje hoorde het gesprek met de oncoloog en kwam tegen me aan staan; ik kan mij al zo moeilijk concentreren op school doordat mama ziek is, nu gaat het nog slechter gaan!!!! Ocharme, het meideken.
Tja, het was ook een beetje de omgekeerde wereld vandaag. Normaal rij ik met de auto, vandaag reed Soraya met mijn auto omdat er een rolstoel inmoest. Ik zit zoals ze zei in het gips maar niet door te voetballen, wel door met haar 2 dochterjes en mijn zoon zaterdagnamiddag aan een halloweentocht deel te nemen. Stomweg gevallen, gelukkig zat Yasirah in een buggytje omdat zij iets aan haar voetje had, zodat ik de weg terug naar school kon steunen!!! (dit ter inlichting,....)
Maar goed, waarschijnlijk begint de dagelijkse rit naar bestralingen weer helemaal opnieuw, het zij zo.
Als dat maar helpt om je nog langer bij ons te kunnen hebben,....
Dikke zoen

Soraya Belala zei

HET gips, ja, ik had een foutje gemaakt, te laat gezien, dank u, Hilde.
Daarnet schreef imani het volgende op een papiertje : voor jou mama ga ik door het vuur !

anouk zei

Sjonge jonge jonge, kan der nu echt niets goeds uit de lucht vallen?? Ik kan het nog altijd niet geloven maar het begint toch meer en meer door te dringen, wa wilt ge , zo'n nieuws de hele tijd! Pff we waren er nog over bezig in de auto, oohja die hersenscan zal wel oke zijn eh!! Ja allo... Khoop echt dat ze u iets geven waar je niet meer zo van afziet. En waar je zo moe niet meer van bent, maar iets dat effectief helpt en waar je deftig mee kan leven.. Maar ja eh wie wil dat nu niet ?? pff kweet niet eens wat ik moet schrijven, maar kwilde mij toch eens laten horen. Nu ga ik frieten halen om mijn verdriet te ver-eten.
Groetjes xxx

Elly S zei

Dat is echt shitnieuws. Ik had heel erg gehoopt dat het niet zo zou zijn.

Je zegt 'de zwakken moeten eruit'... ik lees hier al een hele poos mee en ben er 1000% van overtuigd dat jij bij de sterken van het ras hoort. Ga daar nu niet aan twijfelen hé, maar raap al je moed bijeen voor wat nu komt.

Groetjes

Hilde zei

zeg, een schrijffoutje mag wel éé!!!
In het AN is het ; het gips, in het Gents is het; "de ploaster", vandaar uw verwarring,....:)

Sabine Caboor zei

Hey,
Amai, ik wist niet dat de scan vandaag was. Ik dacht dat je daarvoor naar Brussel moest.
Aiaiai toch, inderdaad iets te zien.
Dat geeft maar een raar gevoel hé, bestraling op het hoofd ... Maar goed, even afwachten wat ze morgen zeggen omtrent de behandeling.
En nu moet jij die staaltjes naar Brussel brengen ???? Ja, hallo !!!!
Zeer professioneel ! Jongens toch ...
Dus voorloopig geen Xeloda (of vergis ik me van naam?). Misschien het andere product dan wel ?
Hmhm ... lieve Imani ...
Pijnlijk hé Soraya, zo pijnlijk dat we hen de pijn niet kunnen ontnemen ... Moeilijk om mee om te gaan ... Kennissen van mij hebben ervaring met een centrum in Eeklo, een team van artsen en psychologen. Zal ik even informeren of ze dit positief vonden (de mama stierf 2 jaar geleden, dochters waren toen 12 en 13) ?
Het is toch zo moeilijk ... geen andere woorden te vinden ...
Beste groetjes,
Sabine

Sofie zei

Lieve Soraya

Wat word ik weer stil van het lezen van je tekstje! Het is akelig nieuws en ook al ken ik je niet, het raakt me diep! Ik probeer me voor te stellen hoe bang je nu moet zijn...
Ik wou dat ik samen met jou die kankercellen kon overtuigen hoe belangrijk het is dat je bij ons blijft! Maar helaas zijn sommige kankercellen te krachtig én sterk genoeg om er een eigen leventje op na te houden! Maar geef niet op, vecht terug. Je bent een hele sterke, ook al hoef je niet altijd sterk te zijn.
Ik stuur je al m'n energie, kracht, hoop, sterkte door in de vorm van vele fonkelende sterretjes! Piep elke avond voor 't slapengaan maar eens door je raam... Neem ze op in je hart en voel de warmte...

zomaar van iemand die je om je geeft!

Sterkte!
Sofie

carine zei

Als de nacht weer op mij valt
Ga ik langzaam naar beneden in een duister dal

Je vliegt door de stad
Er is vast een feest
Waar je praat over dingen
Die je morgen niet meer weet
Er is vast muziek
En er wordt gedanst
Je moet niet denken
Vooral niet denken

Als de nacht weer op mij valt
Dan zal ik mezelf verliezen op het avondbal

Lieverd
Eindeloze stilte
Ik zal de shutzengel zijn C4 intrekken, hij is nog zo hard nodig
Carine

Sabine Caboor zei

Hey, ik nog eens,
Met betrekking tot "de zwakken moeten er uit" ...
De vergelijking met "een bom" is volgens mij hier op zijn plaats.
Als er een bom valt, dan is het geen kwestie van zwak of sterk zijn. Dan gaat het om al dan niet "getroffen worden" door die bom. Of je nu optimistisch of pessimistisch, fysiek sterk of zwak, mentaal sterk of zwak bent, als je getroffen wordt door die bom dan ben je de dupe.
Tot daar deze "mijmering" ....
Groetjes,
Sabine

micheline zei

Hei meid ,weer maar eens slecht nieuws dan vraag je je af hoeveel kan een mens aan ? het eenige wat wij kunnen doen is een beetje steun geven en dat is zo verdomd weinig.Als je me nodig mocht hebben voor om het even wat BEL me en vooral probeer om de moed niet te laten zakken.Dikke kus.

Sonja zei

Hey Sorke
Het houd niet op,'t is 't een slecht nieuws na 't ander,verdomme toch!!!!!Je zou van minder moe worden,'t is inderdaad een heel sterk beestje dat zich duidelijk niet zomaar gewonnen geeft.Zwak ben je zeker niet,juist heel sterk,sterk in de manier waar mee je met alles omgaat.Jou kracht ligt duidelijk in een ander schuifke,niet zozeer in het lichaamelijke.
Blijkbaar zijn ze daar in Sint-Lucas niet zo happig om met de dokter in Brussel samen te werken,eerst lukt het niet om je dossier door te faxen en nu moet je ook nog zelf je tumor naar Brussel brengen,komaan zeg.
Een knuffel,Sonja

Catherine zei

Hoi Soraya,

Ben nog steeds niet bekomen van het nieuws. Dit had ik echt niet verwacht.
Maar ja, doorslikken en alweer vooruit denken zeker?
Ik heb iets om je gedachten wat te verzetten. Het is een weblog van mensen die op wereldreis zijn vertrokken, vrienden van mijn collega. Zij hebben het aangedurfd om het gewoon te doen. Dus als je hen wil volgen kan dit op http://www.tangatanga.com/jokeroland/. Kwestie van een stukske van de wereld te zien door hun ogen.

Heel veel courage, en 't is niet omdat je van ons weinig hoort dat onze gedachten niet bij jou zijn. Ook wij sturen je positieve energie !!

Groetjes,
Catherine

Catherine zei

Hoi Soraya,

Ben nog steeds niet bekomen van het nieuws. Dit had ik echt niet verwacht.
Maar ja, doorslikken en alweer vooruit denken zeker?
Ik heb iets om je gedachten wat te verzetten. Het is een weblog van mensen die op wereldreis zijn vertrokken, vrienden van mijn collega. Zij hebben het aangedurfd om het gewoon te doen. Dus als je hen wil volgen kan dit op http://www.tangatanga.com/jokeroland/. Kwestie van een stukske van de wereld te zien door hun ogen.

Heel veel courage, en 't is niet omdat je van ons weinig hoort dat onze gedachten niet bij jou zijn. Ook wij sturen je positieve energie !!

Groetjes,
Catherine